8 มิถุนายน 2547 11:36 น.

*คำอธิษฐาน*

กวีบ้านไร่

ถึงฟ้าดินสิ้นแหลกแตกสลาย
              ยังไม่คลายรักพี่ที่ห่วงหา
              ฟ้าถล่มทะเลแห้งลงพริบตา
              ใช่จะมาพรากรักไปจากเรา

              ถึงแผ่นดินจะแยกแตกสะบั้น
              ถึงฟ้านั้นต่ำพาดตามทิวเขา
              แต่รักพี่จะคงมั่นในนงเยาว์
              ดุจไพรเนารักไม้ไม่ร้าวราน

              แม้จะเกิดชาติไหนในภพหน้า
              ตั้งวาจากล่าวคำอธิฐาน
              ขอให้พบรักน้องเยาวมาลย์
              มาประสานสายสัมพันธ์มั่นในใจ

              จะมีนุชคนเดียวที่คงมั่น
              จะสืบวันรักนี้มิเฉไฉ
              จะครองรักสองเราให้ยาวไกล
              จะผูกใจรักนี้ไว้ที่เธอ				
7 มิถุนายน 2547 10:11 น.

กาพย์ชมธรรมชาติ

กวีบ้านไร่

แสงสีระยิบยับ         สีทองจับทอเป็นสาย
รุ้งฟ้าสีหลากหลาย    งามเป็นสายโค้งเส้นทอง
ไอดินกลิ่นคละฟุ้ง    ตามทิวทุ้งน่าชวนมอง
ดอกบัวอยู่ริมคลอง   บานชูช่อรอภมร
น้ำโขงล่องลมเย็น    ใสจนเห็นแนวสันดร
ห่วงนางสุดอาวร      เมื่อมาเห็นเมืองหนองคาย				
28 พฤษภาคม 2547 13:44 น.

กาลครั้งหนึ่งเมื่ออยากบวช

กวีบ้านไร่

เมื่อแรกเกิดมีอะไรติดมาบ้าง
พรห์มใดสร้างให้เกิดมาตามวิถี
ถือกำเนิดหล่อหลอมรวมชีวี
ทุกวันนี้เกิดมาเพื่ออะไร

มีใครรู้ว่าเราเกิดจากที่ไหน
แล้วทำไมจึงเกิดมาน่าสงสัย
อยากจะรู้ว่าเราเกิดมาทำไม
เพื่ออะไรจึงเกิดมาได้เป็นคน

เมื่อเกิดมาคนเดียวตัวว่างเปล่า
แต่เรื่องราวเติบใหญ่ให้ฉงน
แต่งงานแล้วก็ให้กำเนิดคน
แล้วเวียรวนเกิดมาเพื่อสิ่งใด

เมื่อตายไปตัวคนเดียวก็ว่างเปล่า
แต่เรื่องราวยังคงเหลืออย่าสงสัย
ความดีชั่วมิได้สินมะลายไป
คงเหลือไว้ความดีชั่วไปชั่วกัลป์

อย่าได้คิดสำคัญตนว่าตนใหญ่
จงคิดได้ว่าเกิดเพื่อสร้างสรร
ทุกคนเกิดและตายที่เดียวกัน
เร่งสร้าสรรความดีงามขึ้นใส่ตัว				
25 พฤษภาคม 2547 18:26 น.

เพราะห่วงใย

กวีบ้านไร่

เจ็บมากไหม เป็นอะไรมากหรือเปล่า
เห็นข่าวคราวว่าเล่ามาใจหวั่นไหว
ว่าเธอเขาแตกหักรักพังไป
คนอยู่ใกล้อย่างฉัน นั้นร้าวราน

เธอมองฉันนัยตาดูเศร้าเศร้า
ก้มมองเงาพูดจาน่าสงสาร
เธอพร่ำเพ้อถึงเรื่องเมื่อวันวาน
ทรมานเพราะพิษรักมาลวงใจ

เธอจะรู้หรือไม่ เพื่อนคนนี้
ทุกนาทีอยากมีเธอคอยชิดใกล้
แต่ติดขัดเพราะเธอมีคนในใจ
จึงทำได้แค่คนห่วงใยเธอ				
25 พฤษภาคม 2547 18:20 น.

เพราะยากเป็นกวีอาชีพ

กวีบ้านไร่

กับความงามบทกลอนที่ริเริ่ม
ค่อยแต่งเติมเสริมคำหมั่นฝึกฝน
วางร้อยเรียงจัดเกณฑ์และอดทน
หวังเป็นคนเก่งกาจฉกาจกลอน

หยดน้ำคำนำความคิดเขียนผิดถูก
เปรียบดังลูกคนเล็กยังต้องสอน
วางสระสัมผัสนอกบอกเป็นกลอน
คำอักษรผิดพลาดบ้างอย่าดูแคลน

คำกวีมีค่าเกิดกล่าวอ้าง
กวีสร้างความงามตามแบบแผน
สุนทรียจึงเกิดอ้างวางเป็นแกน
ตามแบบแผนครรลองแห่งความงาม

เพราะความรู้ยังน้อยจึงหัดแต่ง
โปรดอย่าแกล้งลองภูมิมาไตร่ถาม
เพราะที่จริงยังไม่ชำนาญนาม
กับความงามของครูกลอนที่เกิดมา

เปรียบดังแสงระวีที่แรงน้อย
แต่ยังคอยส่องทางมากคุณค่า
จึงขอวอนครูกลอนโปรดเมตตา
ขอเวลาศิษย์บ้างอย่าดูแคลน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
Lovings  กวีบ้านไร่ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
Lovings  กวีบ้านไร่ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
Lovings  กวีบ้านไร่ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกวีบ้านไร่