14 กรกฎาคม 2547 13:37 น.
กวีบ้านไร่
จันทร์เอ๋ยจันทร์เด่นจันทร์เจ้าขา
ขอพรมาให้ข้าหน่อยสักหน
ขอให้จันทร์โปรดได้ช่วยดาลดล
ให้ผู้คนในโลกนี้มารักกัน
อย่าเข่นฆ่าว่าร้ายทำลายเพื่อน
จันทร์ช่วยเตือนให้เขาสมานฉันท์
จันทร์ช่วยบอกให้เขาเข้าใจกัน
อย่าให้มันต้องลุกลามเกิดเภทภัย
จันทร์เอ๋ยจันทร์เด่นจันทร์เจ้าขา
ขอพรฟ้ามาให้หน่อยจะได้ไหม
ขอให้ฟ้าแผ่นดินทั้งถิ่นไทย
บอกไฟใต้มอดลงในเร็ววัน
8 กรกฎาคม 2547 17:30 น.
กวีบ้านไร่
แค่ได้ฟังคำหวานมาอ้อนออด
ที่เธอหยอดมาชโลมดวงใจฉัน
มันเหมือนยาหวานหลายร้อยพัน
ที่เลี้ยงฝันฉันให้ได้อยู่ยืนนาน
เธอเท่านั้นคือกำลังใจที่แสนดี
เธอคือที่พึ่งใจให้กล้าหาญ
เธอคือเพื่อนประคลองใจยามร้าวราน
เธอคือยาหวานยามช้ำใจ
ยามเหว่หว้าขอเพียงเธอส่งยิ้มให้
ยามเหนื่อยใจขอเพียงเธอไม่ไปไหน
ยามฉันสุขอยากมีเธออยู่เคียงใกล้
ยามเศร้าใจอยากมีเธอคอยห่วงกัน
5 กรกฎาคม 2547 09:40 น.
กวีบ้านไร่
แม้ชีวิตมีปัญหามาพานพบ
อย่าได้หลบได้หลี้หนีปัญหา
เพราะชีวิตทุกคนที่เกิดมา
มีปัญหามาร่วมแก้อย่าแพ้ใจ
หากเหนื่อยนักพักบ้างอย่ารีบร้อน
ค่อยพักก่อนแล้วหาทางมาแก้ไข
ทุกปัญหาที่เกิดมาคาข้องใจ
ล้วนแต่ได้มีทางแก้ค่อยคิดมา
คงไม่ผิดที่ทุกคนเคยผิดพลาด
ผิดที่ขลาดหนีทางแก้ปัญหา
อุปสรรค์สรรสร้างทุกชีวา
เลือกเอามาปรับแก้ไม่ทุกข์ทน
23 มิถุนายน 2547 09:14 น.
กวีบ้านไร่
เมื่อได้ฟังถ้อยคำแถลงไข
ที่ส่งใจมาให้ยามอ่อนหล้า
ประหนึ่งเป็นถ้อยเสียงของเทวา
ส่งมนต์มาบอกใจให้ก้าวเดิน
เธอคือหนึ่งของคำที่มีค่า
เธอคือยาเชื่อมใจไม่ขาดเขิน
เธอคือเพื่อนมอบความสุขให้เพลิดเพลิน
เส้นทางเดินมีเธอฉันดีใจ
เพื่อเธอแล้วฉันพร้อมจะต่อสู้
บอกเธอรู้มีเธอคอยชิดใกล้
เธอมีฉันฉันมีเธอก็พอใจ
เพียงแค่ได้สบตาของหวานใจ
อนาคตจะเป็นเช่นไรเล่า
แม้นเรื่องเก่าเข้ามาใจเฉไฉ
แต่วันนี้ฉันรักเธอแทบหมดใจ
ขอแค่ได้ความมั่นใจกับตัวเธอ
22 มิถุนายน 2547 09:52 น.
กวีบ้านไร่
คารวะครูกลอนสุนทรภู่
บรมครูกาพย์กลอนสุนทรศิลป์
วรรณกรรมยืนยงคงชีวิน
ไทยทั่วถิ่นเลื่องลือระบือนาม
ท่านคือครูกาพย์กลอนแห่งโลกหล้า
ผู้นำพาบทกวีศรีสยาม
สู่สากลคนทราบระบือนาม
เห็นความงามศาสตร์ศิลป์แห่งถิ่นไทย
วรรณกรรมแห่งยุคครูได้เรืองรุ่ง
ชื่อเสียงฟุ้งโรจน์เรืองสี่สมัย
มีผลงานมากค่าล้ำหน้าไป
ชนชาวไทยซาบซึ้งในคุณครู