22 กรกฎาคม 2547 17:23 น.
กวีบ้านไร่
ได้ข่าวว่าวันนี้เธอไม่สบาย
ใจของชายได้ยินพาหวั่นไหว
ด้วยห่วงหายอดชู้คู่ดวงใจ
เป็นอะไรมากไหมใจวุ่นวาย
อยากเข้าเคียงข้างกายเข้ารักษา
แต่เหมือนฟ้าจงใจให้ห่างหาย
อยากอยู่ใกล้สื่อใจเคียงข้างกาย
บอกความหมายสองตาว่าห่วงกัน
ระยะทางพรากกายเราให้ห่าง
พี่อ้างว้างเดือดร้อนพาโศกศัลย์
ห่วงคนดีที่เจ็บป่วยปวดชีวัน
ใจพี่นั้นห่วงนางทุกนาที
อยากกลับไปปลอบโลมจูบจอมขวัญ
งานพี่นั้นมันมัดจนไม่อาจหนี
หน้าที่กายต้องทำให้ให้มันดี
และหน้าที่ของใจต้านไม่ลง
พอยิ่งคิดยิ่งวุ่นวายพาสับสน
ห่วงใยจนใจพี่แทบเป็นผง
เจ้าเจ็บมากพี่ปวดร้าวเฝ้าพะวง
ใจงวยงงกับเรื่องราวที่เกิดมา
ฟ้าเอ๋ยฟ้าดลใจให้เรารัก
ไยต้องหักทางกายให้ห่วงหา
ไม่เป็นไรใจพี่ฮึดขึ้นมา
ตราบใดฟ้ามีดินใช่สิ้นเธอ
22 กรกฎาคม 2547 09:01 น.
กวีบ้านไร่
ยามตื่นมาอยากฟังเสียงใจทัก
บอกว่ารักจากคนที่ชิดใกล้
ยามท้ออยากฟังเสียงเพิ่มแรงใจ
รักห่วงไยอยากได้ยินทุกเวลา
คิดถึง คิดถึง อยากฟังเสียงบอก
เพื่อย่ำตอกความรักที่ห่วงหา
คิดถึง คิดถึงเธอเรื่อยมา
ทุกเวลาอยากมีเธอยอดดวงใจ
ระยะทางแห่งกายเหมือนม่านกั้น
ทางใจนั้นไม่ห่างกายไร้หวั่นไหว
ขอเธอฉันมั่นในรักที่ครองใจ
คงจะไม่มีใครมาแยกทาง
อย่าได้แคร์คำคนล่องลมปาก
ที่เขาอยากให้เราต้องบาดหมาง
ขอให้เธอมั่นใจฉันรักไม่จาง
ความอ้างว้างคงไม่เกิดหากเชื่อกัน
19 กรกฎาคม 2547 17:18 น.
กวีบ้านไร่
ฉันไม่มีถ้อยคำที่หวานหวาน
บอกนงคราญทุกวันว่าคิดถึง
หมื่นแสนล้านของคำที่ว่าซึ้ง
ไม่เท่าหนึ่งของค่าความจริงใจ
คงไม่อยากที่จะมาเพ้อพร่ำพูด
ขอพิสูจน์ดวงใจด้วยใจไข
ขอให้รักและเวลาพิสูจน์ใจ
คงไม่ใช่แค่เอ๋ยคำว่ารักเธอ
คำว่ารักมากค่าขอเก็บไว้
ความห่วงไยส่งให้เธอเสมอ
แม้นไม่พูดแต่ฉันก็รักเธอ
รักเสมอใช่จะเพ้อเพียงลมลม
16 กรกฎาคม 2547 14:01 น.
กวีบ้านไร่
เดินตามฝันในวันที่ซึมเศร้า
มีเพียงเงาเดินตามทุกแห่งหน
มีเพียงรักบอกใจให้อดทน
ความสับสนเริ่มเข้ามาให้อ่อนใจ
แต่รอยยิ้มคงยิ้มสู้ยามท้อแท้
ความพ่ายแพ้คือแรงใจอย่าหวั่นไหว
ความผิดหวังคือมิตรที่ชิดใกล้
อย่าอ่อนใจเมื่อเจออุปสรรค์มา
ตราบใดฝันของเรายังเฉิดฉาย
มากความหมายที่เข้ามาให้ศึกษา
เอาบทเรียนจากอดีตสอนชีวา
นำคุณค่าความดีงามมาสอนตน
16 กรกฎาคม 2547 09:50 น.
กวีบ้านไร่
กว่าจะเกิดคำรักประจักษ์ได้
จะต้องใช้เวลากี่ร้อยหน
บ่มให้รักเรานี้มีน้ำทน
ให้รอดพ้นกับคำลวงมาเขวใจ
ฉันจึงได้ริเริ่มประครองรัก
มาหยุดพักหัวใจไม่เขวไขว่
มีรักเธอหนึ่งเดียวที่พึ่งใจ
จึงทำให้รักนี้มีมานาน
จากนิยามของรักคือการให้
ฉันจึงได้ให้ใจเชื่อมสื่อสาร
พิสูจน์รักบนเส้นทางไปกับกาล
เอาวันวานเข้ามาพิสูจน์ใจ
กว่าจะได้บ่มรักให้รอดพ้น
อย่าแคร์คนเข้ามาพาหวั่นไหว
จงเชื่อมั่นกับคำพูดพิสูจน์ใจ
เพื่อจะได้นำรักพิทักษ์ใจ
กว่าจะได้เกิดรักอันแสนหวาน
ใช้เวลามานานสักแค่ไหน
ถ้าจะเลิกหรือลาไปจากใจ
เพียงแค่ได้เอ๋ยคำก็จบลง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1449
