หน้าตา...พาแย่

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

เป็นบทกลอน ที่ถอดมาจากชีวิตจริง  ที่ออกแนวขำๆๆ นิดๆๆ
ไม่นึกว่า...จะต้อแต้ ได้ถึงเพียงนี้ !


หน้าตาอาจดูแก่เลยแย่หน่อย 			
เริ่มชักบ่อยค่อยเหี่ยวฉิวเฉียดเฉา
อายุปาเลขสามติดตามเรา				
ความหล่อเหลาถอยถดลดลงคลอง

สาวสาวลองจ้องหน้าพากันหลบ			
เหมือนกับพบซาตานพาลปวดหมอง (สมอง)
หาไม่พบสิ่งดีที่ชวนมอง
นุชนิ่มน้องนวลนางต่างระอา

ศรีษะเถิกถึงล้านปานป๋าเทพ
ลูบไล้เล็บเนื้อหนังทั้งแขนขา
สิ่งอุบาทว์กลาดกลุ้มรุมชีวา
นี่ละหนาแก่ลงต้องปลงใจ


ได้แต่ถอนเฮือกเฮือกนอนเกลือกกลิ้ง
ถูกทอดทิ้งบ่อยนักถูกผลักไส
ความเหงาเงียบเหยียบย่ำระกำใจ
ตัดอาลัยผู้หญิงยิ่งยากเย็น

ถ้าเกิดหล่อง้องอนมิอ่อนข้อ
คิดแล้วท้อถอยถดหดให้เห็น
สาวมองว่าขี้เหร่เท่ห์ไม่เป็น
แอบหลบเร้นเว้นวรรคเรื่องรักใคร

ด้วยหน้าตาพาแย่ชวนแก่เฒ่า
จักหาเคล้าความดีจากที่ไหน
เหล่าเสนียดเบียดเบียนเสี้ยนตำใจ
จีบสาวใดก็แล้ว...แห้วตามเคย

(โธ่เอ๊ยยยยย  ตรู !)