30 กรกฎาคม 2553 09:50 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
อันเงินงานปานเพชรเกล็ดแวววับ
ใครได้จับสัมผัสถูกอัชฌาสัย
หากงานดีเงินเดินจำเริญใจ
สุดแท้ใครโชคหนุนจากทุนทาน
อันตัวเราเฝ้าเลาะเที่ยวเสาะหา
จบปริญญาตรีหลายปีผ่าน
ภาษาอังกฤษคิดหนักสมัครงาน
ประสบการณ์ใดใดก็ไม่มี
เมื่อไม่เก่งฉกาจกล้าอาจหาญ
ดูรนรานหน้าหดสลดศรี
พูดได้นิดอ่านได้หน่อยเขียนไม่ดี
รอกี่ปีการงานจะผ่านมา
เหมือนสาวสาวขึ้นคานแล้วพาลกลุ้ม
หัวอกหนุ่มเช่นเราเปรียบเท่าหมา
งานวิจัยเตะฝุ่นให้ขุ่นตา
โอ้พ่อยาแม่แก้ว...ท้อแล้วใจ
อยากเป็นนักเขียนกวีอันมีชื่อ
ที่ฝึกปรือหลายคราวไม่เท่าไหร่
ดูถ้อยคำวกวนปะปนไป
สาระไหนไม่พบก็จบกัน
Farma Choice,แว่นท็อปฯสอบสัมภาษณ์
ดูประหลาดเหลือแท้..ได้แต่ฝัน
ว่าเป็นโน่นเป็นนี่กี่หมื่นพัน
สารพันจะเป็นไม่เห็นจริง
ต้องถ่ายรูป...เอกสารกี่ล้านหนอ?
เริ่มจะฝ่อพริกเผ็ดจนเข็ดขิง
แห่งไหนเล่าเสาหลักพอพักพิง
สมัครทิ้งได้งานสำราญรมย์
เริ่มเหน็ดเหนื่อยฤทัยเริ่มไหวหวาด
เริ่มขยาดความฝันสวรรค์ล่ม
หากบุญมีทำมาเทวา-พรหม
ช่วยสร้างสมดังคิดในจิตเทอญ
29 กรกฎาคม 2553 09:14 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
กวีใดใฝ่คิดประดิษฐ์ถ้อย
น้อยหาด้อยคุณค่าภาษาศิลป์
เจ้าแห่งความสุขศรีผองชีวิน
สำราญจินต์ลึกล้ำควรช่ำชอง
ฝึกฝนให้ชำนาญแก่การรัก
การงานหนักพักกายคลายสมอง
ขีดดนตรีคีตกานต์ผ่านร้อยกรอง
เขียนทำนองจิตฝันร่วมบรรเลง
จงมาร่ายกลอนกานท์สุดหวานแว่ว
เพียรดังแก้วแวววาวนวลขาวเปล่ง
เรียนวิชากาพย์กลอนสอนตนเอง
เถิดบทเพลงกวีโปรดชี้ทาง
ย่อมชำนิชำนาญเมื่อผ่านศึก
เกิดรำลึกปรุโปร่งโล่งสว่าง
ผลประเสริฐเพริศแพร้วเห็นแนวทาง
ดีที่สร้างสรรค์คำจนร่ำลือ
ครูคิดค้นตำราสารพัด
คอยสอนหัดคัดเขียนเรียนหนังสือ
ชี้ให้มีสำนึกเร่งฝึกปรือ
ทิศทางคือกวี..ศิษย์มีครู
เป็นคนดีที่จิตรับผิดชอบ
ศิษย์ขอตอบแทนด้วยถ้อยสวยหรู
สำเร็จบ้างบางแบบแอบเรียนรู้
นึกเชิดชูบูชาทุกคราไป
รำพันฝากเทวาประกาศิต
ลึกล้ำจิตพิสุทธิ์ผุดผ่องใส
บุญกุศลผลเลิศเกิดจากใจ
คุณนั้นไซร้รักษาครูอาจารย์
เทพอัปสรสวรรค์ ณ ชั้นฟ้า
หนุนนำพาผองชนท้นกล่าวขาน
คนผู้คอยเสาะหาวิชาการ
กุลาจารจดถ้อยร้อยกวี...
25 กรกฎาคม 2553 10:13 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ทุกลำนำคำกล่าวอันยาวเหยียด
ถูกคุ้ยเขี่ยละเลียดแบบเสียดสี
มันเจ็บแสบแปลบปลาบซาบซ่านดี
เพียงวจีที่เอ่ยที่เผยนัย
ไม่ต้องสรรคำบรรยายอีกหลายรอบ
แค่นี้บอบช้ำจนยากทนไหว
หากมีอีกมีอีกจะปลีกไกล
ขอห่างไว้ห่างตาห่างอารมณ์
เขาเป็นเจ้าเป็นนายสบายนิ้ว
เพียงแต่กริ้วชี้ด่าให้สาสม
ทำหน้ายื่นฝืนยิ้มอิ่มคำคม
จากคารมถมทับแทบอับปาง
เถิด...เพียงว่าด่าทอพอเหมาะเหม็ง
อย่าตะเบ็งเกร็งกรรไกรไปถากถาง
เจ็บปวดจี๊ดสมองร้องครวญคราง
งานเบาบ้างหนักหน่อยใช้สอยมา
หากไม่ดีตรงไหนก็ให้บอก
หากตะครอกเฉกเช่นเราเป็นหมา
พิโธ่ล่ะพิถังประดังประดา
เจ็บอุราเกินคนจะทนทาน
โปรดเห็นใจลูกน้องแบบผองเพื่อน
ได้เงินเดือนหมื่นนิดคิดซื้อบ้าน
เช่ารถยนต์Toyota พาสำราญ
เรื่องการงานสั่งมา...ข้าจะทำ
อีกครอบครัวตัวอย่างจะวางแบบ
ถึงกินแกลบแสบท้องพร่องอิ่มหนำ
ขอให้ลูกได้ดีมีสุขล้ำ
จะเจ็บช้ำคำด่ามิว่านาย
ขอให้เห็นใจหน่อยอย่าบ่อยนัก
ควรคิดรักลูกน้องรองสหาย
ผู้ใหญ่ดึงลูกน้องดันนั่นสบาย
เมื่อผ่อนคลายงานเดินเงินก็มี..อิอิ
9 กรกฎาคม 2553 14:25 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
หากพินิจดูถ้อยเห็นร้อยฉาก
ลมลวงปากเผยพร่ำทำเป็นห่วง
หากแกะเปลือกนอก-ในเห็นไส้กลวง
อาจคลายบ่วงเสน่ห์จากเล่ห์กล
ทั้งท่วงท่าพาทีเป็นที่หนึ่ง
คำหวานซึ้งล้ำลึกคล้ายฝึกฝน
เหมือนคาถาวิเศษร่ายเวทมนตร์
หลอมใจคนให้หลงลงจังงัง
เธอเปรียบเหมือนแม่มดคอยทดสอบ
หากคำตอบผิดพลาดขาดมนตร์ขลัง
เราหลงเล่ห์มายาว่าจริงจัง
จึงพลาดพลั้งตกหลุมนอนกลุ้มใจ
ไม่อาจรู้ต้นสายทั้งปลายเหตุ
กลับติดเลศมารยาความสาไถย
หน้าซื่อซื่อหรือว่าซาตานใด
ซ่อนแฝงไว้ด้วยรักยอมภักดี
แท้เพียงภาพเพ้อฝันที่ฉันพบ
กอดจูบซบซากเงาเท่าภูตผี
ไร้เท็จจริงสิ่งใดก็ไม่มี
กี่วันปีมืดบอดยามกอดเกย
กว่าจะเห็นเนื้อแท้จนแพ้พ่าย
ช่างโหดร้ายยิ่งนักนะรักเอ๋ย
หากระแวงสักนิดพอชิดเชย
ย่อมลงเอยแบบสุขทุกเวลา
เพราะลุ่มหลงไว้ใจเกินไปนัก
จึงเจ็บหนักทุกวันฝันผวา
ยิ่งประสบสิ่งหนึ่งที่ตรึงตรา
เป็นมายาแยบยลทุรนทุราย
ขออำลาหมอกควันในวันพรุ่ง
เพื่อจะมุ่งให้สุดสู่จุดหมาย
พบแสงสีเรืองรองส่องประกาย
แทนลวดลายงามตา...มายารัก
5 กรกฎาคม 2553 12:01 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เชิญรับฟังได้ที่
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=doodeena&month=07-2007&date=27&group=1&gblog=14
ขอวิงวอนสายลมลอยพรมพร่าง
จงนำทางทุ่งทองอย่าหมองเศร้า
โปรดหวนรักรำพึงซึ่งสองเรา
พี่คอยเฝ้าคิดถึงคะนึงครวญ
เสน่หาอาลัยมิได้หยุด
แม้สิ้นสุดเส้นทางแค่บางส่วน
คำสัญญาจากกันลมรัญจวน
ยังโหยหวนรวงข้าวโน้มน้าวใจ
เคยชิดชมนวลปรางค์แก้มนางกรุ่น
สายลมหมุนพัดพาขอบฟ้าใส
ลอยไปถึงแห่งหนตำบลใด
หวังแค่ได้เจอเจ้าเพียงเท่านั้น
เห็นดอกจานบานเบ่งเร่งโรยร่วง
ข้าวเต็มรวงเหี่ยวเฉาอกเราสั่น
ใบไม้ปลิวลิ่วล้อเศร้าพอกัน
กระซิบมั่นวันวานคงผ่านเลย
ว่าจะฝังรอยเรียวร่วมเคียวคู่
ไร้เจ้าอยู่โหยหาเกินกว่าเผย
กลิ่นเรือนผมลมพัดสะบัดเย้ย
จะเอื้อนเอ่ยออดอ้อนอกร้อนรน
ร้องโหยหวนครวญจิตเฝ้าคิดถึง
เพ้อรำพึงซึ้งค่าเวลาหม่น
ขอลมกล่อมเอวกลมฝากลมวน
เว้าวอนจนน้องขานคืนบ้านนา
มองเดือนนวลป่วนใจจนไหวอ่อน
แสงเดือนรอนอ่อนใจอาลัยหา
คิดถึงถ้อยรอยหวานครั้งผ่านมา
สัมพันธ์คราฝังรอยรักกลอยใจ
หวนรำพันวันวานยังพาลข่ม
ครั้งดอมดมชมชื่นกว่าคืนไหน
กลิ่นละมุนหนุนแนบแอบอุ่นไอ
กู่สุดไกลหวนมาสัญญากัน
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
3010
