30 เมษายน 2553 10:55 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
นานมาแล้วคืนวันได้ผันผ่าน
จากห้วงกาลวัยเยาว์ยังเขลาอยู่
จวบเป็นหนุ่มเติบใหญ่เร่งใฝ่รู้
มุ่งหน้าสู่มหาลัยตัดใจลา
อ้อมกอดพ่อคราเล็กเป็นเด็กน้อย
ยังมีรอยแรงโรยความโหยหา
อ้อมกอดกร้านกรำงานหนักผ่านมา
ยังอุตส่าห์ประคองทั้งสองมือ
ทุกหยาดหยดรดหลั่งเพียงหวังหนึ่ง
คือลูกซึ่งพากเพียรเรียนหนังสือ
เพื่อเจ้ามีอนาคตยอมอดมื้อ
หากนั่นคือสิ่งที่พ่อพอทำ
แม้วันนี้ลำบากสุดยากแค้น
กัดฟันแน่นทำนาชะตาต่ำ
ทั้งปลูกผักเลี้ยงควายไว้ไถดำ
เช้ายันค่ำกรำแดดอันแผดร้อน
ก้าวไปเถิดลูกเอ๋ยอย่าเอ่ยท้อ
มานะต่ออุปสรรคทั้งขวากขอน
จงตั้งใจศึกษาอย่าอาวรณ์
ไม่เดือดร้อนเกินหวังแรงยังมี
หากลูกไม่ตั้งหน้าอุตสาหะ
พ่อคงจะปวดแปลบแสบทรวงศรี
สิ่งที่ทำสูญค่าเหมือนราคี
ติดตัวนี้ยากแก้ให้แก่ตน
แล้วลูกจะกลับมาอีกคราหนึ่ง
วันที่ซึ่งมีค่าสถาผล
พร้อมตำแหน่งที่หมายเจ้านายคน
ขออดทนอีกปีไม่กี่เดือน
อยากไปกอดอ้อมอุ่นเคยหนุนตัก
พ่อสุดรักบูชาหาใดเหมือน
แต่หน้าที่ต้องทำคอยย้ำเตือน
น้ำตาเปื้อนหลายคราตั้งท่าคอย
21 เมษายน 2553 13:45 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
โคลงนี้แต่งเม้นท์บล็อกน้องมี่
จริงๆแล้ว ผมว่า โคลงแต่งยากมาก
ก็อยากให้ได้สัก 8-12 บท แต่จินตนาการ ไม่ออกจริงๆ
ขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะมาให้กำลังใจ
ถ้ามีเวลา คงจะได้ตอบ
และสำคัญ เน็ต ช้า หรือเร็ว อีกประการหนึ่งที่สำคัญ
เพลงรักพัดผ่านร้าว เลยไกล
ดวงจิตคิดฝากไป บอกน้อง
เพียงเธอหนึ่งเดียวใน โลกกว้าง
ขอฝากหมื่นคำร้อง พร่ำเพ้อ นางเดียว
กลมเกลียวแนบชิดใกล้ เนานาน
เรียงรสพจมาน กรุ่นเกื้อ
หอมเอยดอกรักบาน จนติด ตรึงนา
ขอกกกอดแนบเนื้อ จวบฟ้า สางแฮ
หนทางอาจขวางกั้น รักเรา
ใครสิรับรู้เดา อกข้า
พี่พร้อมป่ายปีนเขา ถึงยอดใจนา
อุปสรรคทายท้า กีดได้เพียงไกล
ฝันไปว่ารักนั้น สดใส
ยามอยู่เคียง ทรามวัย แน่งน้อย
ธิดาเทพนางใด ประสิทธิ์ฤทธิ์เทอญ
ขอ รักโสภาร้อย รัดให้สมถวิล
ฟ้าดินจงช่วยชี้ พยาน
รักสุดคำไขขาน ยิ่งแล้ว
ขอจงเมตตาทาน ชูจิต ชื่นแฮ
ผลกุศลเพริศแพร้ว รักแท้เคียงกาย
17 เมษายน 2553 13:13 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
กลอนนี้ เม้นท์บล็อกน้องญามี่
ยังมะมีกลอนใหม่ และเน็ตพึ่งมาแต่ช้ามาก
หากไม่ได้เม้นท์ท่านใด ก็ขออภัยด้วย
หากท่านใด ไม่เม้นท์ ก็มะว่ากันครับ
กลัวว่า มะมีเวลาตอบ
แค่แวะมาอ่านก็มากแล้ว ขออย่างเดียว อย่าหัวเอียงซ้าย
ถ้าเม้นท์การเมืองแบบธรรมดา สุภาพ แสดงทัศนคติ รับรองว่าไม่ลบ
แต่หากมาสร้างกระแส ล่ะก็....Shoot em' Up to You
ในท่ามความรุนแรงทิ่มแทงจิต
เหมือนความผิดคราห่วง ด้วยบ่วงหนา
สงสารจังวันวานเลยผ่านมา
ที่เราเคยบูชากว่าสิ่งใด
กลับ ถูกเหยียบ-แหย่-ย่ำ แผลซ้ำหนอง
จนพุพองลวกลามสุดห้ามไหว
บาดแผลหนึ่ง ขึงเข้ม...ซัดเต็มใบ
บาดแผลใหญ่ยาวเหยียดฉิวเฉียดตาย
นี่จะทำร้าย กันถึงวันหน้า
หรือจะฆ่าเผาผลาญลมปราณสลาย
ไม่ให้เหลือเศษเถ้าคละ เคล้ากาย
ลมหายใจสุดท้าย...หมายยัดยืน
จะจับปืน-มีด-ดาบ เห็นคราบเลือด
แล้วจะเชือดเถือหนัง...ยังขัดขืน
ประชานิยมก้มกราบปืน
ที่ จะคืนอำนาจ...จงคาดเดา
หวังค้นหาสาเหตุแทบเข็ดหลาบ
มิอาจทราบความ ใดหรือใจเขลา
โปรดสงสารไทยชน...คนเหมือนเรา
เธอเศร้า...เพราะคิด ผิด...ความบิดเบือน
ฉันรักเธอเสมอละเมอร้อง
เป็นทำนองเศษไม้รอให้ เฉือน
ใครมือยาวสาวได้...ไทยสะเทือน
น้ำตาเจื่อนรินร่วง เพราะห่วงใย
แล้ว เมื่อไหร่บ้านนี้และเมืองนี้
จะยังมียิ้มสยามหน้างามใส
ก็ในเมื่อแตก แยก...เห็นแปลกไป
ไม่เหลือให้เยียวยาสักคราเลย
พอเถิดพอพี่น้อง หันมองลูก
ว่าคุณปลูกคุณธรรมหรือทำเฉย
ถ้ามัวทำอัปปรีย์ดั่งที่เคย
โทษใครเอ่ย...ลูกยักษ์ ไม่รักดี
8 เมษายน 2553 09:54 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*เจ้าลูกน้อย
ความรู้ด้อยค่อยเพียรเรียนศึกษา
จงขยันหมั่นอ่านการตำรา
มีวิชาติดตนไปจนตาย (คุ้นๆ นะ)
*เมื่อเติบใหญ่
จงก้าวไปให้สุดสู่จุดหมาย
เป็นตำรวจกวดขันอันตราย
เป็น “สมชาย”ชาติทหารชาญฝีมือ
*โอ้ลูกเอ๋ย
เจ้าน่ะเคยเฉยกับคนนับถือ
อย่าหลงใหลในถ้อยคนถ่อยลือ
ชื่อเสียงคือมายาถ้าไร้ธรรม
*คิดให้ถ้วน
เกียรตินั้นล้วนกวนใจให้ถลำ
คนชั่วโฉดโคตรเหง้าเขาระยำ
คิดก่อนทำย้ำตนเป็นคนดี
*เมื่อเป็นใหญ่
เลือกบ่าวไพร่ไหนมารู้หน้าที่
มีความซื่อถือสัตย์งานพัดวี
ไม่ต้องชี้โน่นด่าประสาความ
*คบบัณฑิต
ตีสนิทชิดใกล้ซักไซ้ถาม
ถึงธรรมะข้อวัตรปฏิบัติงาม
สิ่งเลวทรามปรามมาน่าคบแล
*รู้ผิดชั่ว
จงหวาดกลัวขั้วกรรมนำกระแส
อบาย-มุขปลุกปั่นทางผันแปร
ควรแก้ก่อนแพ้พ่ายอับอายคน
*ประสงค์ของแม่
หวังเพียงแต่แลลูกมีสุขล้น
เป็นผู้ใหญ่ใช้ธรรมชักนำคน
ไม่ลืมตนได้ดี...เพราะมีใคร
..............................
*ประสงค์ของแม่
หวังแค่...ลูกมีสุขอยู่ทุกหน
เมื่อเป็นใหญ่ใช้ธรรมกำกับตน
ส่งผล...ต่อชาติ-ศาสน์-กษัตริย์ไทย
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
4836
