27 กุมภาพันธ์ 2553 22:29 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
วัน “ มาฆปูรมีบูชา- จาตุรงคสันนิบาต” ภาคหนึ่ง
วันมาฆบูชา คราสงบ
ขอน้อมนบพุทธองค์ตรงคำสอน
ถือเป็นวันสำคัญนิรันดร
พุทธ-นิกรสักการะรัตนตรัย
*เมื่อสองพันห้าร้อย เคลื่อนคล้อยผ่าน
มีเหตุการณ์ประหลาด อาจสงสัย
เนื่องจากพระอรหันต์บรรลุชัย
รำลึกในพระธรรมองค์สัมมาฯ
*หลังจาริกเผยแพร่....แก่ชาวโลก
ดับทุกข์โศกสังสารวัฏฏ์ขจัดโมหา
พระหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบล่องพริบตา
อยู่พร้อมหน้า เวฬุวัน อย่างทันใจ
*ณ เมืองกรุง ราชคฤห์ ที่ลือเลื่อง
แหล่งประเทืองปัญญา ณ ป่าไผ่
พระเจ้าพิมพิสาร ประทานไว้
เพื่อมอบให้เป็นอาราม ตามศรัทธา
*เป็นวัดแรกของชาวพุทธ....เพื่อหลุดพ้น
ตั้งอยู่บน เวภารบรรพตผา
ฝั่งแม่น้ำ สรัสวตีตา (สรัสวดี)
มีตโปธาราม...นามบ่อน้ำร้อน
*พระเจ้าพิมพิสาร ประทานถวาย
หลังจากได้ บรรลุ สู่คำสอน
โสดาบัน ขั้นแรก แหวกนิวรณ์
ตามขั้นตอน พระอริยปุคคลา
*พระอริย-อรหันต์ ครั้นมาสู่-
แห่งประตู เวฬุวัน สุขหรรษา
ด้วยบวช เอหิภิกขุอุปสัมปทา
เรียกว่าบวช จากพระพุทธองค์
*จึงถือฤกษ์ พระอรหัต ไร้นัดพบ
จิตสงบ กายเสงี่ยม เปี่ยมประสงค์
เป็น “มหาสันนิบาต” ประกาศธง-
พุทธดำรง คงนาน ชั่วกาลกัลป์
19 กุมภาพันธ์ 2553 22:33 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*ขอโทษที่คิดถึงคะนึงหา
เพราะรู้ว่าไม่คู่ควรให้ชวนฝัน
แค่คนแอบเหงาบ้างในบางวัน
ความสำคัญคงน้อยด้อยราคา
*ในวันที่แสนเหนื่อยจนเมื่อยขบ
อยากจะพบบางคนเคยบ่นหา
อยากอยู่ใกล้ชิดชมสมอุรา
อยากจ้องตาเป็นมันทุกวันไป
*วันที่เหม่อและหม่นระคนเศร้า
ได้แต่เฝ้ามองดาวพราวไสว
คิดถึงเรื่องร้อยราวแสนยาวไกล
เรื่องที่ทำให้ใจ....ได้แต่รอ
*อยากรู้ว่ามีไหมที่ใฝ่ฝัน
คิดถึงฉันคนไกลที่ใจฝ่อ
เพราะกลัวว่าฉันนี้ดีไม่พอ
เธออาจส่อแววตาอำลากัน
*หรือฉันเหงาเกินไปจึงได้คิด
ถึงชีวิตคนเรามียาว-สั้น
ยากแค่ไหนใจสองใจใฝ่สัมพันธ์
หากฟ้าคั่นขีดกลางอาจวางมือ
*แต่ฉันขอรอคอยไม่ปล่อยปละ
รู้เถิดนะพูดจาประสาซื่อ
มิใช่คำลวงเล่นเช่นข่าวลือ
ด้วยยึดถือจริงใจ...ไว้ต่อรอง
*อาจเป็นคำบ้านบ้านไม่หวานหู
ที่หวังอยู่คู่เคล้าเพียงเราสอง
ไม่ขอมีหมื่นใครมาหมายปอง
จะขอจองน้องนาง....คนห่างไกล
*อยากขอโทษ....หากโกรธเคืองในเรื่องนี้
เรื่องที่พี่แอบฝันจนหวั่นไหว
ไม่อาจห้ามความคิดในจิตใจ
จึงขอให้รู้ว่า...ไม่กล้าลืม
13 กุมภาพันธ์ 2553 21:14 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*ขอเรียงร้อยร้อยรักจากใจฉัน
แทนหมื่นพันพันดอกไม้หลายสี
แทบมาลางดงามงามโสภี
มอบให้เธอคนดีดีกว่าใคร
*โปรดรู้รู้เถิดหนาว่าห่วงหวง
มิใช่ลวงลวงกันจนหวั่นไหว
มิใช่แกล้งพูดพร่ำพร่ำเพ้อไป
แต่ทั้งหมดหมดใจยกให้เธอ
*ไม่มีเบ๊นซ์เบ๊นซ์โก้โชว์ให้เห็น
เพชรงามเด่นเด่นตามาเสนอ
ไร้ชื่อเสียงเกียรติใดใดปรนเปรอ
มีเพียงคิดถึงเธอเธอทุกวัน
**มีหัวใจใจหนึ่งลึกซึ้งนัก
ลึกด้วยรักรักแท้มิแปรผัน
แทนสิ่งของของมีค่าสารพัน
เป็นกำนัลสร้อยภักดิ์ภักดิ์คนดี
*อาจไม่หวานหวานละมุนเหมือนคุณหวัง
ฉันก็ยังมอบให้ให้เต็มที่
ที่ผ่านมาหลายเดือนเดือนเป็นปี
สิ่งเหล่านี้มีค่าค่าเหลือเกิน
*คือความความเชื่อมั่นสัมพันธ์จิต
ย่อมพิชิตทุกข์ท้อท้อขัดเขิน
ย่อมฝ่าฟันฟันขวากหนามยามเผชิญ
ขอเพียงเราร่วมเดินเดินด้วยกัน
*จักเป็นสร้อยสร้อยภักดิ์ภักดิ์เราสอง
ร่วมหอห้องห้องเดียวเก็บเกี่ยวฝัน
ต่อแต่นี้นี้ไปใจยืนยัน
ขอรักมั่นมั่นแท้เพียงแด่เธอ.....คนเดียว
ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ของทุกปี ทั่วโลกมักจะเน้นเรื่องความรัก
ระหว่างชายหนุ่มหญิงสาว บทกลอน-กลบทนี้ ผมก็แต่งมาจากจินตนาการ
ที่เน้นความรักมั่นคง จริงใจ และเปรียบเหมือนรักแท้ ที่หาไม่ค่อยได้แล้ว
ในโลกปัจจุบัน
แต่กระนั้นก็ตาม ผมหวังว่า บทกลอนนี้ จะเป็นส่วนหนึ่งของคำว่า "รัก"
แด่สำหรับผู้รอคอย และผู้ที่มั่นคงในเรื่องชีวิตคู่แล้ว
ขอให้มีความสุข ด้วยคำว่ารัก ทุกๆ วัน นะครับ
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
2186
