25 มกราคม 2553 12:12 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ดูคลิปฟ้อนรำ สาวภูไท สกลฯ ได้ครับ
ถ้าไม่สวย ก็ซึ้ง อิอิ นี่เลยครับ ก็อปปี้ไปล่ะกัน 555+
http://flash-mini.com/thailand/video.php?title=%E0%B8%A3%E0%B8%B3%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D%20%20%E0%B8%AA%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%A3.mpg&id=D88yxLi-gmk&feature=youtube_gdata
*เมืองสกลฯแดนดินถิ่นหนองหาร
เทือกขุนเขาภูพานลำธารใส
ปราสาทผึ้งเรืองรองผ่องอำไพ
สาวภูไทสวยซึ้งพิศตรึงตรา
*โอ้อกเอ๋ยพลัดพรากจากบ้านเกิด
หวังดีเลิศเรื่องเรียนเพียรศึกษา
จึงตัดใจหันหลังแต่ครั้งมา
ปล่อยบิดามารดาตั้งท่าคอย
*ณ วันนี้ฤกษ์งามและยามพ้อง
เยือนพี่น้องลุงป้า ตาละห้อย
กลับช่วงเย็นเห็นจันทร์ตะวันคล้อย
บักจ่อยสิ…ซัดปลาร้าให้หน้าบาน
*คงต้องลาบ้านกลอนอักษรศิลป์
ไปสู่ถิ่นแห่งรักสมัครสมาน
เพื่อขอกราบบูชาคณาจารย์
และกราบกรานพ่อแม่แก่สูงวัย
*กินส้มตำปลาร้า...อย่าสิเว้า
ข้าวเหนียวเอามาคุ้ยบ่คุยไผ
ย้อนอีแม่ตำเผ็ดเด็ดฮอดใจ
แกงหน่อไม้แซ่บตั๊ววมันนัวแท้
*กลับสกลฯสิบวันจำผันจาก
จึงขอฝากมิตรกลอนทั้งอ่อนแก่
หนุ่มหญิงชายอย่าหน่ายแหนงเปลี่ยนแปลงแปร
โปรดดูแลน้ำใจให้ยืนนาน
*กวีน้อยฯอำลา ณ ครานี้
คงไม่มีคำใดมาไขขาน
ขอให้ท่านฝึกฝนจนชำนาญ
ประสบการณ์บ้านกลอนจะสอนตน
*จะกลับย้อนคืนใหม่ไม่นานนัก
จึงสลักถ้อยคำลำนำหม่น
กลบท อดเขียนเคยเวียนวน
จะตั้งต้นอีกคราวันฟ้างาม....
ศัพท์ง่ายๆ แหะๆๆ คงเข้าใจกัน
บักจ่อย......คนผอม
สิ......จะ
ซัด....กิริยา มูมมาม คนไทยเขาเอิ้น เอ๊ย เรียกว่า
เขมือบ....นั่น งู สวบ....นั่น มาน สุนัข
และกราบกรานพ่อแม่ชะแรวัย
คำว่า ชะแร ไม่มีในพจนานุกรม
เลยไม่กล้าเอามาลง อ่ะครับ
คุ้ย....ลักษณะ ปั้นข้าวเหนียว แล้วคุ้ยกับข้าว
ใครไม่เคยทำบอกยากแท้ล่ะหว่า
ย้อน....เพราะว่า
อีแม่....ก็แม่ นั่นแหละ อธิบาย มะถูก
ฮอด....ถึง
แซ่บ....อร่อยระดับหนึ่งเท่านั้น ตามแนวอีสาน
ตั๊ว...นั่นแหละ
นัว.....บรมโคตรความอร่อย แบบลงตัว
22 มกราคม 2553 22:34 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
กลบทนี้ ยากสำหรับผมเลย ขอเอาแค่สองบท
เพราะถ้ามากกว่านี้ จะไหลครับ...ไหลออกนอกแนว
ใจจริงไม่เคยคิดอยากลงแค่ 2-4-5 บทแบบนี้
แต่เพราะเห็นว่า ถ้าแต่งมาก แบบปริมาณไม่ได้ความ
สู้เอาสองบท พอเห็นเป็นแนวหรือ วิธีดีกว่า น่ะครับ
แนวคิดเช่นนี้ ไม่ถูกใจท่านได้ ต้องขออภัยด้วยครับ
*พบผิดแผก แยกแยะยาก หากหุนหัน
เพ่งพิศพลัน ครั้นใคร่ครวญ จวนจิตแจ้ง
ทุกข์ทับถม จมจับเจ่า เร้าฤทธิ์แรง
ผันพลิกแพลง แปลงปรับปรุง หยุดยุ่งยวน
*ทบทวนธรรม นำนอบน้อม หล่อหลอมหลัก
เปลี่ยมปมปลัก ภักดิ์พากเพียร ขีดเขียนขวน
จดจำจาร สาส์นศึกษา คุณค่าควร
ธรรมทั่วถ้วน ล้วนลึกล้ำ ค้ำคูณคน
21 มกราคม 2553 21:30 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*คิดถึงนะ รู้ไหม อยู่ไกลนัก
คิดถึงคำ สลัก เป็นสักขี
คิดถึงถ้อย ลำนำ พร่ำวจี
คิดถึงคน แสนดี ที่ห่างตา
*คิดถึงความ ละมุน อยากหนุนแนบ
คิดถึงแบบ ห่วงใย และใฝ่หา
คิดถึงเหมือน สิ่งเลิศ เทิดบูชา
คิดถึงเพียง กานดา ตั้งท่าคอย
*คิดถึงฝัน แสนหวาน อันซ่านซึ้ง
คิดถึงจึง เพรียกหา คราเหงาหงอย
คิดถึงเธอ เกินใคร จนใจลอย
คิดถึงกลอย เนื้อนิ่ม ยิ้มละไม
*คิดถึงคน เปิดเผย เอ่ยคำขาน
คิดถึงกาล วานวัน อันชิดใกล้
คิดถึงคน เพียงหนึ่ง แอบซึ้งใจ
คิดถึงหมด ฤทัย มอบให้เธอ
20 มกราคม 2553 23:32 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*ห่างไกลกาย สุดขอบฟ้า คราไกลห่าง
ห่วงใยนาง เกินกว่าใคร เยื่อใยห่วง
ทวงถามคำ รำพันถึง จึงถามทวง
จันทร์เจ้าจวง อย่าหงอยเหงา นะเจ้าจันทร์
*เหน็บหนาวไหม สายลมโชย โปรยหนาวเหน็บ
ฝันว่าเก็บ ดาวบนฟ้า ฤาว่าฝัน
ตาวันรอน ผ่อนแรงล้า สิ้นตาวัน
เวลาผัน อาจหักเห เพียงเวลา
19 มกราคม 2553 22:42 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
*เกิดเป็นเสือ เหนือไพร ยิ่งใหญ่เสือ
กลับสิ้นท่า ไม่เหลือ เมื่อหมดท่า
เคยเทียมฟ้า อาจหาญ ทัดทานฟ้า
ครารักพัง ดังว่า ชีวาพัง
*เก่งกล้าหด จนตรอก บอกหัวหด
ไร้แม้หวัง รันทด ลดความหวัง
เธอมาชัง ครั้งนี้ ทีท่าชัง
จำต้องนอน ขดขัง ยังที่นอน
*เสือร้องไห้ ไม่แกร่ง แรงโหยไห้
จึงทอดถอน อาลัย จำใจถอน
ยังอาวรณ์ คำลา แสนอาวรณ์
ถึงคราวซวย ม้วยมรณ์ เกิดตอนซวย
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
1388
