26 มิถุนายน 2552 23:12 น.

แทนคำว่ารัก

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

ไม่มีคำ ล้านคำ ที่พร่ำบอก
แสดงออก อย่างไร คงไม่เห็น
โฆษณา พาเชื่อ เหนือประเด็น
ทุกเช้าเย็น อยากเห็นหน้า  คล้ายบ้าบอ

ถึงจารจด พจน์กรอง กวีแก้ว
จะหวานแหว๋ว แว่วหวาน น้ำตาลขอ
อย่าเรียงรส พจมานย์ จนหวานคอ
ยังมิพอ เท่าฤดี  ที่ส่งไป

ถึงห่วงหา อาทร  ออดอ้อนนัก
ยังมิสัก ครึ่งอารมณ์ พรมพริ้วไหว
ว่าแสนห่วง  ดวงแด แม่ทรามวัย
มิครึ่งใจ  ห่วงหวง ทั้งปวงมี

ถึงประกาศ  แกร่งกล้า ท้าสมุทร
แม้องค์ครุฑ เทวา  ผ่องราศรี
นาคยักษา อินทรา  ปะดาามี
โฉมฉวี ระพีพรรณ  หมายฝันครอง

ถึงล่องหน มนตรา ประกาศิต
ช่วยประสิทธิ์  ฤทธา พาผยอง
ให้เหาะเหิร เดินเมฆา ธาราทอง
มิสมปอง เท่าครองขวัญ  สักวันใด

ถึงจะหาว ดาวเดือน เป็นเพื่อนฟ้า
มิมีค่า เท่าหาวสม  ภิรมย์สมัย
แม้มีทอง กองเพชรเงิน จำเริญใจ
สุขอื่นใด ไม่เท่าน้อง มาครองเคียง

ถึงพานพบ นางฟ้า โสภาพักตร์
ชวนชี้ชัก รักชอบ มิตอบเสียง
ถึงรสลิ้น ล้วนรื่น ชื่นสำเนียง
ยังคิดเคียง คู่อนงค์ ปลงชีวา

ถึงจะพร่ำ จำนรรจา วาจาจด
มิเท่าหยด หยาดฤทัย พร่ำใฝ่หา
แม้กล่าวพรรณ ฉันรักนุช  สุดบูชา
กว่าดารา หาเทียมเท่า ใจเรามี				
26 มิถุนายน 2552 09:07 น.

ผัวเหี้ยมสาดน้ำกรดเมียเก่าจนสำลักตาย

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

http://news.mthai.com/general-news/49180.html
เปิดตามเวป อ่านข่าวเองนะครับ สะเทือนใจ เลยฝากไว้เป็นกลอน

อนิจจา พาสมเพช ทุเรศนึก
ด้วยรู้สึก สะเทือนจิต มิคิดฝัน
ผัวเหี้ยมโหด  โกรธกราด  สาดกรดพลัน
สู่ร่างอัน เคยเรียก สำเนียกเมีย

เพียงเพราะตน มีใหม่อื่น  อย่างชื่นทรวง
ทำเมียหลวง  หวงหึง  จึงจากเสีย
โอ้ใครเล่า  เขาจะทน  คนเรียกเมีย
ผัวคลอเคลีย เมียเก็บ  เจ็บเจียนตาย

จึงขอหย่า ลาร้าง  หนทางรัก
เพื่อหยุดพัก  ชีวิตคู่  อยู่เดียวดาย
แต่ผัวเก่า  เฝ้าเง้าง้อ  ขอเคียงกาย
แต่สุดสาย ลายรัก เมียหักโลม

เจ้าผัวแค้น  แสนโกรธ  พิโรธลั่น
สุดสะบั้น กลั้นกลือ พือกระโหม
หยิบน้ำกรด  รดราด  สาดประโคม
สู่ร่างโทรม  โฉมเฉลา  เมียเจ้าเอง

นี่น่ะหรือ  คือรัก ประจักษ์จิต
ที่เคยชิด  เคยชอบ  ตอบข่มเหง
คิดไม่ถึง น้ำใจทราม  ความนักเลง
เมียตนเอง  ยังร้ายรัก  สักประมาณ

อนิจจา อ่านข่าวสด  รันทดทู้
ให้หดหู่  ดวงแด แย่จะขาน
จะกล่าวชั่ว  ตัวจัญไร  หรือไอ้มาร
เรื่องคนพาล เป็นนุสรณ์ ย้อนเตือนตน

อันความชั่ว กลั้วกล้ำ  อย่าทำอีก
จงปละปลีก หลีกไกล  อย่าได้สน
เป็นมนุษย์  สุดดี  มีในตน
จงหลีกคน  ทรชนพาล  ทุกกาลเอย

เรื่องความรัก  ความสมัคร สมานท์ตอบ
เรื่องความชอบ  ชอบช่วย  อำนวยเฉลย
เรื่องความชัง  ชังชั่ว  ให้กลัวเลย
เรื่องเราเหวย  หัดทำดี ชีวีงาม

ผมก็พยายามแต่งให้เข้าเรื่องมากที่สุด  บางทีเนื้อหาอาจสะดุด ก็ต้องขอ อภัยเป็นอย่างสูง  อ่านแล้วข่าว  รุ้สึกหดหู่จริงๆ  รักกันไม่จำเป็นต้องทำเเบบนี้  เมืองไทยเมืองพุทธ  หยุดได้แล้ว  ซึ่งความชั่ว				
26 มิถุนายน 2552 00:38 น.

นิทรา..เถิด

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

ณเวลา ห้าทุ่ม มะงุมมะง่ามหาว
นึกถึงคราว  เคียงชิด สนิทสนม
โอ้เวลา ผ่านเหาย เปรียบสายลม
หาใครชม  เชยชิด มิคิดมี

หวังแต่เจ้า  สาวอ้อม  น้อมขวัญรับ
พี่หวังซับ  ยอดขวัญ  อย่าพรั่นหนี
นิทราเถิด  เกิดมาสวย  รวยไมตรี
หทัยมี  คิดถึงเจ้า  เช้าจดเย็น

ปานนี้น้อง  จะหมองเศร้า อกเผาไหม้
ที่ร้างไร้  ไออุ่น ละมุนเข็ญ
อย่าโศกา อาดูรยืใด  ยอดใจเพ็ญ
พี่ยังเป็น  ประกายไฟ  ให้เจ้าเดิน

เกือบเที่ยงคืน ฝืนเนตร  เหตุด้วยจิต
ยังครุ่นคิด  ความหลง  แม่หงส์เหิน
หลับเถิดอ้อม พี่กล่อมเอง  บรรเลงเพลิน
หวังจำเริญ  ด้วยเพลงเเผ่ว  แว่วสู่นาง

โคราชา  ราชาโค  ยามโพล้เพล้
ใครจะเห่ กล่อมกมล จนฟ้าสาง
 พี่อาสา มาขับกล่อม แทบผอมบาง
คิดมิจาง จืดเจือน เลอะเลือนเลย

คืนนี้น้อง อย่าหมองตรม  ภิรมย์หลับ
ราตรีดับ ฟ้าก้อง ร้องเสยย
ฟ้ายังครวญ ขู่คาม ยอดทรามเชย
พี่จะเฉย อยุ่นิ่ง ยิ่งอย่างไร

จะประคอง น้องนี้ สุขีสม
ให้อารมณ์  สมสมร  สมสมัย
สุขสวัสดิ์ พิพัฒน์ผล ดั่งดลใจ
ให้ทรามวัย  ยิ่มร่า  คราตื่นนอน

จงนิทรา  ฝันหวาน สำราญฤทธิ์
เทพประสิทธิ  ประสาทสม ภิรมย์สมร
แม่นางฟ้า กาหลง จงกล่าวพร
ให้น้องนอน นิทราฝัน  อันชื่นทรวง

ณ ตอนนี้ 00.34 แต่งมา เกือบ 40 นาที  แต่งเอาใจใครสักคน นี่ก็ยากเหมือนกันนะ อิอิ				
25 มิถุนายน 2552 11:49 น.

กลอน วันวาเลนไทน์

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

ฉันอยากรู้ดูออกบอกทีเถิด                 
รักที่เกิดเพริศพริ้งทุกสิ่งสรรค์
วาเลนไทน์หลายคนบ่นรำพัน                         
ถึงความฝันกับรักแท้แค่ข้ามคืน

แล้วเหตุใดชายหญิงจึงทิ้งทอด                         
เป็นจุดบอดวัฒนธรรมซ้ำสุดฝืน
วาเลนไทน์พลีกายไร้จุดยืน                               
เพียงหวังชื่นกับรักเล่ห์เพทุบาย

ฉันสงสารหญิงสาวเจ้าอ่อนด้อย                      
รู้เล็กน้อยด้อยอารมณ์ข่มความหมาย
อันคุณค่าพรหมจารีย์ยามพลีกาย                      
เปรียบดั่งทรายเหือดหายตามสายธาร

แล้วอะไรใครจะนึกตรึกดูเล่า                            
ว่าตัวเจ้าเยาวนงค์หลงประหาร
ให้กิเลสเหตุรักลวงคือบ่วงมาร                         
มาเผาผลาญความดีที่มีมา

หรือต้องรอจ้อแจ้วันแพ้รัก                                
ยามเขาหักหัวใจไม่ปรารถนา
เปลี่ยนคนใหม่ใฝ่ลิ้มรสสดโอชา                      
คือน้ำตาสาวน้อยด้อยควรมอง

แค่อยากเตือนให้รู้คิดจิตสำนึก                          
ยามคักคึกจงห้ามผิดปิดทางหมอง
อย่าปล่อยให้อารมณ์ชั่วตัวคะนอง                   
พาสู่คลองหุบเหวซ้ำระกำกลืน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Lovings  กวีน้อยเจ้าสำราญครับ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Lovings  กวีน้อยเจ้าสำราญครับ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Lovings  กวีน้อยเจ้าสำราญครับ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกวีน้อยเจ้าสำราญครับ