3 มกราคม 2554 11:11 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เหอะๆๆ แรงไปหน่อย
ไม่ได้เกลาขอ อภัย
คำไหนไม่เหมาะสมต้องขอโทษ
......อีกครั้ง....และก็อีกครั้งครับ.....
น้องแพรวาหน้าใสใครจะเชื่อ
ทำงามเหลือชนคนตายกลายเป็นผี
ยังอุตส่าห์แชท-แมพ แว๊บ บีบี
ตายคราวนี้กี่คนมิสนใจ
โอ้อนาถเงินตราช่างสามารถ
ซื้อสิทธิ์ขาดทุกสิ่งยิ่งไปใหญ่
นี่เมืองพุทธยุติธรรมซ้ำเมืองไทย
ที่ใครใครเสรีเช่นนี้เอง
คือค่าคนผลงานการศึกษา
เป็นศาสตราดอกเตอร์เหรอจะเก่ง
เหมือนหมูหมากาไก่ไล่ครื้นเครง
ก็พวกเอ็งสกุลต่ำระยำทราม
ข้า....จะฆ่าจะเข่นจะเล่นลิ้น
จะปล้อนปลิ้นสุดเดชจงเข็ดขาม
ข้ามีเงินชื่อเสียงและเรียงนาม
จงครั่นคร้ามหัวหด...(จึง)....ลดโทษทัณฑ์
หากคิดมาต่อสู้อยู่หรือแพ้
ก็เพียงแค่เด็กบ้าด่าสวรรค์
เหมือนหมาเห่าหมาหอนก่อนตาวัน
เท่าเท่านั้นสิ้นแรงก็แห้งตาย
กฎหมายไทยใช้คล่องรูหว่องแหว่ง
หมดทางแย้งทางยันสิ่งมั่นหมาย
คนทำผิดลอยนวลล้วนสบาย
เพียงเสียหายนิดเดียวหวาดเสียวดี
เก้าชีวิตคิดมาแล้วน่าเศร้า
ความรู้เขาเทียมฟ้าหมดราศี
จากคืนวันอัปโยคโศกชีวี
จนบัดนี้ไร้หวังเหมือนดั่งเคย
เช่นชะตาหิ่งห้อยนั้นด้อยแสง
หากคิดแข่งแสงจันทร์ครั้นเฉลย
คงได้ยิน แพรวา ทำหน้าเย้ย
กฎหมายเอ๋ยอ่อนแปล้ย่อมแพ้เงิน
2 กันยายน 2553 22:59 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เพื่อนคนหนึ่งซึ่งเห็นประเด็นเด็ด
กลเม็ดมัดใจในหญิงสาว
ไม่ต้องหล่อขอรวยช่วยคว้าดาว
นางฟ้าราวเช่นนั้นแค่ฝันไป
ดูเธอนั่งเปื้อนยิ้มอย่างอิ่มอก
สวยดั่งหยกสกาวหน้าขาวใส
ทั้งทรงผมเรียบชิดสะกิดใจ
ใครต่อใครคอยจ้องมองเป็นมัน
ส่วนฉันเองยิ้มให้ในโชควาสน์
ที่ไม่อาจคว้าดาวดั่งคราวฝัน
ได้เพียงเหม่อเพ้อลมตรมชีวัน
เมื่อความฝันและจริงคือสิ่งใด
เขากับเธอคู่กันกระนั้นหรือ?
และนี่คือคำถามยามหวั่นไหว
ของคู่กันวัดเกณฑ์เช่นอย่างไร
บอกได้ไหม...คนรวยคู่สวยงาม
อาจเป็นเพราะมีบุญต้นทุนเก่า
สร้างให้เขาสง่าอะร้าอร่าม
มีลูกน้องใกล้ชิดคอยติดตาม
น่าเกรงขามเกรงใจเมื่อได้มอง
ยิ่งเธอนั้นดูเด่นเช่นนางฟ้า
ทั้งใบหน้าขาวสุดแสนผุดผ่อง
กิริยาเลิศล้วนชวนใฝ่ปอง
งามใยยองสัดส่วนป่วนนัยน์ตา
ของคู่ควรครองกันสวรรค์สร้าง
ทิ้งเราห่างเกินป่ายตะกายหา
มองสิ่งสูงเกินศักดิ์สักล้านครา
ย่อมโรยราเรี่ยวแรงจะแย่งยื้อ
คิดแล้วหนักหัวใจไยเยี่ยงนี้
ฝันกี่ปีที่ฮึดแอบยึดถือ
มีเงินทองกองล้นคนร่ำลือ
นั่นน่ะหรือ...คู่กันในฝันจาง
30 กรกฎาคม 2553 09:50 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
อันเงินงานปานเพชรเกล็ดแวววับ
ใครได้จับสัมผัสถูกอัชฌาสัย
หากงานดีเงินเดินจำเริญใจ
สุดแท้ใครโชคหนุนจากทุนทาน
อันตัวเราเฝ้าเลาะเที่ยวเสาะหา
จบปริญญาตรีหลายปีผ่าน
ภาษาอังกฤษคิดหนักสมัครงาน
ประสบการณ์ใดใดก็ไม่มี
เมื่อไม่เก่งฉกาจกล้าอาจหาญ
ดูรนรานหน้าหดสลดศรี
พูดได้นิดอ่านได้หน่อยเขียนไม่ดี
รอกี่ปีการงานจะผ่านมา
เหมือนสาวสาวขึ้นคานแล้วพาลกลุ้ม
หัวอกหนุ่มเช่นเราเปรียบเท่าหมา
งานวิจัยเตะฝุ่นให้ขุ่นตา
โอ้พ่อยาแม่แก้ว...ท้อแล้วใจ
อยากเป็นนักเขียนกวีอันมีชื่อ
ที่ฝึกปรือหลายคราวไม่เท่าไหร่
ดูถ้อยคำวกวนปะปนไป
สาระไหนไม่พบก็จบกัน
Farma Choice,แว่นท็อปฯสอบสัมภาษณ์
ดูประหลาดเหลือแท้..ได้แต่ฝัน
ว่าเป็นโน่นเป็นนี่กี่หมื่นพัน
สารพันจะเป็นไม่เห็นจริง
ต้องถ่ายรูป...เอกสารกี่ล้านหนอ?
เริ่มจะฝ่อพริกเผ็ดจนเข็ดขิง
แห่งไหนเล่าเสาหลักพอพักพิง
สมัครทิ้งได้งานสำราญรมย์
เริ่มเหน็ดเหนื่อยฤทัยเริ่มไหวหวาด
เริ่มขยาดความฝันสวรรค์ล่ม
หากบุญมีทำมาเทวา-พรหม
ช่วยสร้างสมดังคิดในจิตเทอญ
29 กรกฎาคม 2553 09:14 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
กวีใดใฝ่คิดประดิษฐ์ถ้อย
น้อยหาด้อยคุณค่าภาษาศิลป์
เจ้าแห่งความสุขศรีผองชีวิน
สำราญจินต์ลึกล้ำควรช่ำชอง
ฝึกฝนให้ชำนาญแก่การรัก
การงานหนักพักกายคลายสมอง
ขีดดนตรีคีตกานต์ผ่านร้อยกรอง
เขียนทำนองจิตฝันร่วมบรรเลง
จงมาร่ายกลอนกานท์สุดหวานแว่ว
เพียรดังแก้วแวววาวนวลขาวเปล่ง
เรียนวิชากาพย์กลอนสอนตนเอง
เถิดบทเพลงกวีโปรดชี้ทาง
ย่อมชำนิชำนาญเมื่อผ่านศึก
เกิดรำลึกปรุโปร่งโล่งสว่าง
ผลประเสริฐเพริศแพร้วเห็นแนวทาง
ดีที่สร้างสรรค์คำจนร่ำลือ
ครูคิดค้นตำราสารพัด
คอยสอนหัดคัดเขียนเรียนหนังสือ
ชี้ให้มีสำนึกเร่งฝึกปรือ
ทิศทางคือกวี..ศิษย์มีครู
เป็นคนดีที่จิตรับผิดชอบ
ศิษย์ขอตอบแทนด้วยถ้อยสวยหรู
สำเร็จบ้างบางแบบแอบเรียนรู้
นึกเชิดชูบูชาทุกคราไป
รำพันฝากเทวาประกาศิต
ลึกล้ำจิตพิสุทธิ์ผุดผ่องใส
บุญกุศลผลเลิศเกิดจากใจ
คุณนั้นไซร้รักษาครูอาจารย์
เทพอัปสรสวรรค์ ณ ชั้นฟ้า
หนุนนำพาผองชนท้นกล่าวขาน
คนผู้คอยเสาะหาวิชาการ
กุลาจารจดถ้อยร้อยกวี...
25 กรกฎาคม 2553 10:13 น.
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ทุกลำนำคำกล่าวอันยาวเหยียด
ถูกคุ้ยเขี่ยละเลียดแบบเสียดสี
มันเจ็บแสบแปลบปลาบซาบซ่านดี
เพียงวจีที่เอ่ยที่เผยนัย
ไม่ต้องสรรคำบรรยายอีกหลายรอบ
แค่นี้บอบช้ำจนยากทนไหว
หากมีอีกมีอีกจะปลีกไกล
ขอห่างไว้ห่างตาห่างอารมณ์
เขาเป็นเจ้าเป็นนายสบายนิ้ว
เพียงแต่กริ้วชี้ด่าให้สาสม
ทำหน้ายื่นฝืนยิ้มอิ่มคำคม
จากคารมถมทับแทบอับปาง
เถิด...เพียงว่าด่าทอพอเหมาะเหม็ง
อย่าตะเบ็งเกร็งกรรไกรไปถากถาง
เจ็บปวดจี๊ดสมองร้องครวญคราง
งานเบาบ้างหนักหน่อยใช้สอยมา
หากไม่ดีตรงไหนก็ให้บอก
หากตะครอกเฉกเช่นเราเป็นหมา
พิโธ่ล่ะพิถังประดังประดา
เจ็บอุราเกินคนจะทนทาน
โปรดเห็นใจลูกน้องแบบผองเพื่อน
ได้เงินเดือนหมื่นนิดคิดซื้อบ้าน
เช่ารถยนต์Toyota พาสำราญ
เรื่องการงานสั่งมา...ข้าจะทำ
อีกครอบครัวตัวอย่างจะวางแบบ
ถึงกินแกลบแสบท้องพร่องอิ่มหนำ
ขอให้ลูกได้ดีมีสุขล้ำ
จะเจ็บช้ำคำด่ามิว่านาย
ขอให้เห็นใจหน่อยอย่าบ่อยนัก
ควรคิดรักลูกน้องรองสหาย
ผู้ใหญ่ดึงลูกน้องดันนั่นสบาย
เมื่อผ่อนคลายงานเดินเงินก็มี..อิอิ
Lovers
0 คน เลิฟกวีน้อยเจ้าสำราญครับ
Calendar
หน้าส่วนตัว
3390
