25 กันยายน 2547 23:25 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ด้วยความคิดติดอกบ่ตกหาย
ให้รักได้ไปเถิดเตลิดเหลือ
รักจากใจให้ไปด้วยใจเชื่อ
ก็เหมือนเสือรักลูกปลูกฝังกาย
25 กันยายน 2547 23:23 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ แต่งจากใจใช่แกล้งแย่งคำสอน
แต่กุญชรอ่อนหนุ่มยังชุ่มหาย
เมื่อได้เห็นหญิงน้องต้องอ่อนกาย
ด้วยสวยใสใจชื่นบ่ฝืนองค์
22 กันยายน 2547 23:33 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ รูปร่างขาวสาวใสวัยแรกรุ่น
กลิ่นไออุ่นหุ่นสาวขาวสยิว
สายลมพัดจัดให้เรือนผมปลิว
ขาวดุจผิวสยิวเหมาะเพราะความงาม
22 กันยายน 2547 23:20 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ จักรวาลเหวิงหว้างกว้างไกลนัก
ถึงความรักจากใจให้แสนหวาน
ก็จะข้ามตามรักปักดวงมาลย์
ถึงแสนนานฉันจะข้ามตามหาเธอ
22 กันยายน 2547 23:16 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ มีเพื่อนดี มีชัย ไปกว่าครึ่ง
ฉันคอยพึ่ง ซึ้งแล้ว แก้วกันหา
มีเพื่อนชั่ว ตัวตาย วายชีวา
เพื่อนมีค่า มีดี มีคุณเติม