16 กรกฎาคม 2547 19:47 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ โอ้ความเหงาสาวใสใจอ่อนๆ
สายลมวอนอ่อนไหวในความสวย
บ่เปื้อนหยาดขลาดใจในความซวย
เหงาบ่ช่วยฉวยใจไปรักเธอ
๒ โอ้ความรักปักอกตระหนกจิต
ในความคิดบิดเบือนเลื่อนให้เพ้อ
บ่ตกใจในจิตคิดอยากเจอ
ได้รักเธอเจอรักมักชอบใจ
๓ โอ้ความงามยามสาวขาวสวยนัก
อยากจะทักมักบ่กล้าหาควรไม่
ชายชาตรีมีกล้าจากข้างใน
นางในใจได้มาพาบอกเธอ
16 กรกฎาคม 2547 19:44 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ คนไร้เพื่อนเลื่อนลอยคอยเพื่อนแท้
ไม่มีแม้แต่เงาเศร้าใจหาย
ขอให้มีเพื่อนแท้แน่นแฟ้นใจ
แต่ยังไงก็ยังดีที่เคยมี
16 กรกฎาคม 2547 19:35 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ อึดอัดใจในทรวงเหมือนบ่วงติด
อันความคิดติดใจในสมอง
กูทำผิดคิดได้ในครรลอง
อยากให้ลองมองใหม่ในตัวกู
11 กรกฎาคม 2547 14:22 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ โอ้โมราว่าชั่วมัวชายอื่น
มันยังฝืนยืนข้างชายผัวคู่
อันผัวเจ้าราวรู้ว่ามีชู้
ผัวยังอยู่ถึงรู้ชู้เธอมี
11 กรกฎาคม 2547 14:07 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ขอโทษเธอเพ้อใจไปพูดผิด
โทษที่คิดผิดไปใจเพ้อเจ้อ
โทษนะครับทราบว่าคุยกับเธอ
แต่ดันเพ้อเผลอคุยกูกับมึงไป
หน้าส่วนตัว
791
