11 กรกฎาคม 2547 11:58 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ สายลมร้อนผ่อนไหวใส่ใบหน้า
ดวงแก้วตาหาไม่ใจคิดถึง
ลมพัดมาหน้าใสให้คนึง
โอ้เอวกลึงตรึงใจในอกทรวง
๒ ช่วงสงกรานต์วันวานผ่านมาใหม่
สาดน้ำใสใบหน้าพาเลยล่วง
ยามต้องน้ำนำใจบ่ชื่นทรวง
เฝ้าคอยห่วงหวงเธอเพ้อใครตาม
๓ สงกรานต์นี้มีสุขทุกข์บ่มี
ประเพณีศรีชาติศาสน์สยาม
วันปีใหม่ชาติไทยใครก็ทำ
ฝรั่งตามเล่นน้ำตามไทยเอย
11 กรกฎาคม 2547 11:52 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ประพันธ์กลอนวอนให้ใครช่วยเหลียว
สายเส้นเรียวเพียวไหวใบไม้สวย
อักขระสระรวมพวมระรวย
อารมณ์ช่วยฉวยให้ใจชื่นบาน
๒ ทำนองเพลงบรรเลงเปล่งไพเราะ
อักษรเหมาะเสนาะใสใจสะคราญ
ร่วมกันเปล่งบรรเลงเพลงกังวาน
รวยสำราญอ่านกลอนวอนฟังเพลง
๓ ทั้งสองอย่างสร้างขึ้นด้วยใจคิด
ไม่ได้ติดคิดลอกบอกบรรเลง
ทั้งบทกลอนบทเพลงฉันเขียนเอง
ที่บรรเลงเล่นไปใช้หลอกเอย
11 กรกฎาคม 2547 11:28 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ด้วยกวีนักปราชญ์ทาสความรัก
โอ้นงลักษณ์ภักดีมีให้เจ้า
ชายโอ่รสบ่ปดหญิงจริงให้สาว
ไว้คลอเคล้าเจ้าชู้ชูรักนาง
๒ โอ้กวีมีศาสตร์และมีศิลป์
ศิลปินยินหยอกบอกไว้บ้าง
บ่หลอกเจ้ารักจริงในตัวนาง
ไว้เคียงข้างกายาจนชีพวาย
๓ ถึงจะเป็นกวีก็มีรัก
แล้วรักมักปักใจให้ยิ่งใหญ่
รักของนักกวีชาตรีไทย
นั้นยิ่งใหญ่ไม่ยิ่งหย่อนกว่าใครเอย
8 กรกฎาคม 2547 21:50 น.
กวี ณ เมืองคอน
๓ ดั่งหัวใจไฟร้อนอ้อนความรัก
ด้วยใจภักดิ์รักเจ้าสาวงามงอน
ชายรักหญิงจริงใจใช่ล่อหลอน
ขออ้อนวอนบ่หลอนเจ้าพวกชาวดิน
8 กรกฎาคม 2547 21:48 น.
กวี ณ เมืองคอน
๒ เป็นมังกรวอนเทพเทวดา
วอนรักษาว่าไว้ใจชื่นชม
ทาสมังกรวอนกราบก้มบังคม
ด้วยชื่นชมก้มไหว้ใจมังกร
หน้าส่วนตัว
715
