8 กรกฎาคม 2547 21:30 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ด้วยความหวานปานหยาดระรวงผึ้ง
สุดหวานซึ้งพึ่งใจให้ติดหวัง
สะกดจิตสะกดใจในพวัง
ด้วยความหวังบ่พังโครมโหมรักเธอ
8 กรกฎาคม 2547 21:25 น.
กวี ณ เมืองคอน
๓ สายน้ำลึกนึกถึงซึ่งความคิด
ด้วยตั้งจิตคิดไว้ในใจคน
หากคิดดีมีคุณช่วยหนุนตน
ลึกสุดค้นคนบ่เจอเพ้อในใจ
8 กรกฎาคม 2547 21:22 น.
กวี ณ เมืองคอน
๒ ธารสายน้อยค่อยไหลไปตามสาย
ธารน้ำไหลใจหวังพวังหวิล
ธารน้ำนี้มีค่าราพื้นดิน
ธารโดนหินดินโดนฝนปนสายชล
8 กรกฎาคม 2547 21:19 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ธารน้ำไหลไปมาน่าชมนัก
สายน้ำจากฟากฟ้าพาใจชื่น
หยาดน้ำฝนพรมมาให้หญ้าฟื้น
พรมสู่พื้นชื่นใจในไอดิน
8 กรกฎาคม 2547 02:08 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ อันกวีมีรักมักให้เจ้า
มักให้สาวเจ้ารู้อยู่ว่าหวง
บอกกับเธอเพ้อให้ด้วยใจห่วง
บ่ได้ลวงหลอกเจ้าเฝ้ารักเอย
หน้าส่วนตัว
937
