5 กรกฎาคม 2549 00:03 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ เคยมีคน บอกว่า รักเสมอ
รักนะเออ ไม่เผลอ ไปที่ไหน
รักเต็มดวง ทรวงอก ตรงกลางใจ
รักยิ่งใหญ่ ให้ไป เสมอมา
๒ เคยมีคน บอกว่า รักยิ่งนัก
รักเพราะรัก จากใจ ทุกเวลา
รักที่บอก ออกมา ด้วยวาจา
ก็เพราะว่า รักเธอ นะเออใจ
๓ เคยมีคน บอกว่า รักหนักหนา
เต็มอุรา ทุกครา เต็มหทัย
ก็เพราะรัก ที่สุด ล้นดวงใจ
ไม่ให้ใคร มาแบ่ง แย่งรักเธอ
๔ เคยมีคน บอกว่า รักยิ่งใหญ่
ให้หมดใจ ไปพลัน บ่สั่นเพ้อ
รักที่สุด หยุดใจ ไว้ที่เธอ
ไม่เคยเผลอ ให้เพ้อ จากดวงใจ
๕ เคยมีคน บอกว่า รักหนักแน่น
รักหวงแหน แขนเกี่ยว เที่ยวไปไหน
รักเสมอ เพราะเธอ คือดวงใจ
ที่ยิ่งใหญ่ ของฉัน ทุกวันวาน
4 กรกฎาคม 2549 01:57 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ความรู้สึก ที่ให้ ในวันนี้
คือสิ่งที่ จริงใจ ไปเสมอ
รักเธอมาก จากใจ ที่ให้เธอ
คิดเสมอ เพราะเธอ คือดวงใจ
๒ ความรู้สึก ที่ให้ เมื่อวันก่อน
ตรงที่นอน สานฝัน วันสดใส
ยังตราตรึง ติดอก และติดใจ
เพราะฉันได้ รักเธอ นะเออครวญ
๓ ความรู้สึก ที่ให้ เมื่อครานั้น
ก็เพราะฉัน ตั้งใจ ให้สงวน
เปรียบประดั่ง ดวงใจ ที่สมควร
ด้วยเพราะนวล ชวนใจ ในสุรางค์
๔ ความรู้สึก ที่ให้ เธอคงรู้
ว่ายังอยู่ ในใจ ไม่เคยจาง
เพราะรักเธอ เปรียบดั่ง คลื่นประดัง
กระทบฝั่ง ดังโครม โหมรักเธอ
๕ ความรู้สึก ที่ให้ เธอยามเศร้า
ก็เพราะ "เค้า" ผิดไป ไฉนเพ้อ
ไม่เคยคิด นอกใจ ไปจากเธอ
ไม่เคยเผลอ มีใคร แทน "ตัวเอง"
๖ ความรู้สึก ที่ให้ เธอยามเหงา
ที่เธอเศร้า ใจสั่น โดนข่มเหง
เค้ามันผิด ทำไป เพราะนักเลง
แต่ "ตัวเอง" ไม่ว่า "เค้า" ขอบใจ
๗ สุดท้ายนี้ อยากบอก นักว่ารัก
ด้วยใจพักตร์ รักเธอ เสมอไป
ไม่เคยมี หญิงอื่น ให้ฝืนใจ
"รักมากมาย" ตลอดไป จนสิ้นลม...เอย
8 สิงหาคม 2548 02:55 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ "เทพกวี" พสุธา กัปนาถ
หยิบกระดาษ ลายสือ ถือดินสอ
ตวัดเขียน ลายงาม ตามสิ่งทอ
ก็เกิดก่อ กลอนงาม ด้วยตามใจ
๒ ก็สร้างสรรค์ งานเอก เอนกนับ
ทุกวันจับ ขับบาน ตำนานไข
ประพันธ์สิ่ง จริงจัง จากข้างใน
ร่วมสมัย ไทยงาม ตามเคยทำ
๓ ด้วยชอบขับ ขานขบ ขนบเสียง
เป็นเสนียง เสียงหวาน สำราญช่ำ
ก็บ่ได้ ติดตาม สราญค่ำ
ก็ย่อมทำ ตามใจ ด้วยดีเอย
6 สิงหาคม 2548 06:38 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ หากฟ้าสูง ยูงหงษ์ บินลงฟ้า
อีกพญา ครุฑา จากสวรรค์
เทพธิดา นางฟ้า และคนธรรพ์
เหมือนสรวงนั้น สิ้นค่า ราคาดิน
๒ ด้วยโลกา มาพร้อม ถนอมสิทธิ์
อิทธิฤทธิ์ หมดไป มลายสิ้น
ก็เพราะเหยียบ แทบพื้น พวกชาวดิน
ก็หมดสิ้น ฤทธา นานาตรม
๓ ก็เหมือนโลก มีสุข บ่ทุกข์หมาย
ทั้งหญิงชาย ให้รัก ประจักษ์สม
เทพธิดา เทพา มาเชยชม
ดีกว่าขม ขื่นใจ ในสรวงเดิม
๔ ก็อยากรัก อย่างคน ธรรมดา
เพราะเทพา ธิดา เหมือนได้เสริม
ด้วยสรวงนั้น บ่ให้ รักบ่เติม
ก็ความเดิม รักผิด หมดสิทธิ์ใด
๕ เทพธิดา ห้ามสม ชื่นชมเทพ
ด้วยจงเก็บ ความรัก อยู่เป็นนัย
ดินแดนสรวง รักห้าม จากผู้ใด
เพราะเทพไท้ ห้ามให้ ใครรักกัน
๖ เมื่อได้อยู่ บนโลก ปรารถนา
ก็นำพา ความรัก มาได้พลัน
รักแบบไร้ เงื่อนไข ไร้คืนวัน
รักแรกนั้น ก็ดี มีนิยม
๗ แต่เมื่อต้อง พลัดพราก จากความรัก
ใจแทบหัก พักใหญ่ ก็เห็นสม
แล้วรักสอง ก็เริ่ม เสริมให้ตรม
เทพนิยม รักบ่ ย่อท้อใจ
๘ รักสามสี่ ห้าหก ก็โศรกเศร้า
ใจรุมเร้า เศร้าไหว ด้วยใจหาย
ก็เริ่มคิด ผิดหวัง พังมลาย
รักต่อไป บ่ดี เสมอพอ
๙ เทพชั้นสรวง ว่าไว้ ไม่ผิดปาก
สิ่งที่อยาก ห้ามได้ ความรักบ่
รู้เมื่อสาย ไปเสีย ยิ่งย่อท้อ
เพราะเกิดก่อ ทุกขา มหาศาล
๑๐ เป็นมนุษย์ เดินดิน ถิ่นถนน
ก็ต้องทน ทุกข์สุข เข้าผันผ่าน
เป็นบทเรียน บทรัก เป็นตำนาน
ด้วยคืนวัน ศึกษา หารักเอย
4 สิงหาคม 2548 02:19 น.
กวี ณ เมืองคอน
๑ ขอขอบคุณ ทุกท่าน ที่มาอ่าน
ร่วมขับขาน ตำนาน กลอนสมัย
ข้าพเจ้า เขียนกลอน เหมือนสอนใจ
ก็จงได้ เข้าใจ ในบทกลอน
๒ คารวะ ทุกผู้ ที่เขียนเสริม
ที่ค่อยเติม ช่วยเสริม อย่างคอยสอน
ก็ขอบคุณ จากใจ ไปเป็นกลอน
เหมือนจะวอน ขอบใจ ในความดี
๓ ทุกบทกลอน ที่เขียน สำเนียงขาน
เป็นพยาน สานฝัน เป็นสักขี
จะขอแต่ง กลอนไว้ ให้คงมี
เพราะวจี ที่เปล่ง คือสัจจา
หน้าส่วนตัว
1988
