ธีรทัศนาลัย : อาลัยพ่อติ๊ก

กวี ซีม่า

หยาดน้ำตา ทาทาบ อาบแก้มสรวง
รินจากห้วง เวหา คราดาวหมอง
ฟ้าเกรี้ยวกราด ฟาดเปรี้ยง เสียงคะนอง
พิโรธร้อง ร่ำไห้ มิอายคน

ความรู้สึก ลึกล้ำ โศกกำสรวล
ความปั่นป่วน แผ่ไป ในทุกหน
ความเจ็บปวด รวดร้าว เศร้ากมล
ความสับสน ทรวงใน ไม่บรรเทา

เพลงชีวิต ปิดกรรม อำลาโลก
เพลงวิโยค กล่อมร่าง ที่ว่างเปล่า
เพลงนกแสก แทรกฟ้า มาแผ่วเบา
สื่อให้เรา เข้าใจชัด สัจธรรม

ไม้ใกล้ฝั่ง ถึงจุดจบ ซบชายหาด
ยมราช รบเร้า ทุกเช้าค่ำ
ฝั่งฟากโพ้น โรยราย ทรายสีดำ
ยิ่งล่วงล้ำ ยิ่งยะเยียบ เย็นเฉียบทรวง

ธีร ภาพ เพียงขวัญ บัณฑิตแก้ว
ทัศน์ กลับมา ไร้แวว แล้วลับล่วง
บุญ กุศล เคยสร้าง ไว้ทั้งปวง
หนุน พ่อติ๊ก สู่ห้วง สรวงอำไพ

วอนองค์เทพ เสพสวรรค์ เปิดม่านฟ้า
รับรู้จิต เจตนา ส่งมาให้
นำวิญญาณ พ่อสู่ฟ้า สุราลัย
สถิตใน ทิพย์สถาน พิมานเทอญ


หมายเหตุ

ครูติ๊ก เป็นครูสอนวิชาพลานามัย 
เสียชีวิตด้วยมะเร็งร้าย
กำหนดพระราชทานเพลิงศพ
วันพฤหัสบดีที่ 9 กันยายน ศกนี้
กวี ซีม่า เขียนบทกวีนี้แทนความรู้สึก
ภรรยา ลูก และ หลานของครูติ๊ก ครับ