4 กุมภาพันธ์ 2553 06:13 น.
กวี ซีม่า
อายุเพียงแค่ สิบสอง น้องเด็กนัก
เป็นที่รัก ขวัญใจ คนในบ้าน
พ่อกับแม่ ห่วงหวง ดั่งดวงมาน
ประหนึ่งปาน โซ่ทอง คล้องชีวา
มันเป็นมาร ผลาญผจญ ปล้นสวาท
คิดบังอาจ หยามหยาบ สร้างบาปหนา
พรหมจรรย์ น้องสลาย ในพริบตา
เสร็จแล้วพร่า วิญญาณ...มันสุดทราม
ภาพทำแผน ฆาตกรรม อำมหิต
เด็กตัวนิด ขัดขืน มารหื่นห่าม
ดิ้นสุดฤทธิ์ มันยิ่งรัด กระหวัดกาม
ไร้ซึ่งความ เมตตา ไร้ปรานี
อยากเห็นกรรม แผลงฤทธิ์ ติดจรวด
ส่งมารปวด รวดร้าว เศร้าบัดสี
ขอผลกรรม ตามสนอง ต้องชีวี
จนเป็นที่ สาใจ...ซัดให้พอ
กุดจำปี มันให้ขาด เลือดสาดย้อย
มารห้าร้อย ชอบขืนใจ ร้ายจริงหนอ
หยั่งนี้ต้อง จับมาบล็อก แล้วล็อกคอ
เอาพร้าตอน เหลือแต่ตอ...เพียงข้อเดียว
พันธุ์อย่างมัน สืบไป ก็ไร้ค่า
จะนำพา หญิงทั้งผอง ต้องหวาดเสียว
ตัดตอด้วน สะใจหญิง จริงจริงเจียว
เหลือไว้เยี่ยว นิดนึง...ซักครึ่งมิล (ลิเมตร)