11 เมษายน 2552 11:26 น.
กวี ซีม่า
คุณภาพ คนไทย ไม่เหลือแล้ว ??
มันแอ๊บแบ๊ว โง่งั่ง ทั้งหมดไหม??
วัดกันด้วย กำหนด กฎเกณฑ์ใด ??
ผมไม่ค่อย เข้าใจ โปรดไขความ...
หรือวัดกัน เพียงสี เสื้อที่ใส่ ??
เหลืองเป็นเทพ แดงเป็นไพร่ ใคร่ขอถาม ??
คนเป็นกลาง อย่างเรา โง่เง่าตาม ??
ไม่งดงาม หากจะกล่าว แบบเหมารวม...
11 เมษายน 2552 10:44 น.
กวี ซีม่า
มนต์เสน่ห์ ประเพณี หลักชีวิต
ย่อมทรงสิทธิ์ สูงศักดิ์ อนรรฆค่า
บรรพชน สืบทอด ตลอดมา
ด้วยศรัทธา วิถีไทย ไม่เปลี่ยนแปลง
ตรุษสงกรานต์ วันปีใหม่ ใจเย็นฉ่ำ
น้อมพระธรรม นำสุข ทั่วทุกแห่ง
ดับรุ่มร้อน ด้วยน้ำใส คลายรุนแรง
อุบายแฝง ปรัชญา น่าภูมิใจ
มนต์เสน่ห์ สงกรานต์ไทย สมัยนี้
จักคงมี มนต์ขลัง อย่างยิ่งใหญ่
ตราบพี่น้อง ผองเรา ชนชาวไทย
รักษาไว้ อยู่กรอบ...อันชอบธรรม
10 เมษายน 2552 12:19 น.
กวี ซีม่า
กลอนกู ไม่หวาน ซ่านซึ้ง
ไม่ตรึง ตราใจ ใครผอง
ไม่ใช่ กลอนรัก วรรคทอง
เรียกร้อง เพ้อพร่ำ คำลวง
กูรู กูรู้ กูรัก
กูภักดิ์ กูหวง กูห่วง
กูสู้ ดับดิ้น แดดวง
เพื่อป้อง ในหลวง ที่กูรัก
10 เมษายน 2552 10:53 น.
กวี ซีม่า
อึดอัด ขัดข้อง หมองหม่น
ฝูงชน คับแค้น แสนคลั่ง
ขอร้อง อย่างไร ไม่ฟัง
เบื่อจัง เหตุการณ์ บ้านเมือง
ญาติดี ไม่ได้ อ้าย(ประ)สาท
ตวาด แว้ดด่า หาเรื่อง
ชาติไทย ไร้รุ่ง โรจน์เรือง
เพราะเหลือง กับแดง ขัดแย้งกัน
10 เมษายน 2552 08:25 น.
กวี ซีม่า
>>แรกรส ที่ทดลอง
เหมือนลอยล่อง กลางสายลม
สุขสันต์ เกษมสม
พลิ้วพรมเจริด จรุงใจ
>>หญ้าเอน ระเนนอ่อน
ระบำว่อน อยู่ไหวไหว
กวัดแกว่ง ดั่งมือไกว
ให้ชมหนอง..คู..ร่องน้ำ
>>ผลุบผลุบ ดำผุดโผล่
ชะโดโดด แล้วมุดดำ
หมายจ้วง ทะลวงจ้ำ
ชำแรกดิ่ง ลงบาดาล
>>สอดเสียด กายเบียดแทรก
ชะโดแหก ห้วยละหาน
หนองน้ำ กระเพื่อมนาน
สะท้านซู่ สะเทือนชล
>>คลื่นสาด พายุซัด
ให้ข้องขัด ทุกขุมขน
สุดทาน สุดกลั้นทน
บัดนั้นฝน โปรยจากฟ้า
>>แตกซ่าน กระเซ็นสาย
ที่กระหาย และโหยหา
ก็ภิรมย์ สมอุรา
นิทราชื่น...ระรื่นทรวง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
หน้าส่วนตัว
818
