3 มีนาคม 2547 17:48 น.
กวี ซีม่า
แม่งูเอ๋ย กินน้ำทิศไหน
กินน้ำทิศเหนือ เอื้อกันไปก็เอื้อกันมา
แม่งูเอ๋ย กินหัวหรือกินหาง
กินกลาง....ตลอดตัว
การละเล่น ไทยถิ่น...งูกินหาง
คือแบบอย่าง การต่อสู้ คู่ต่างขั้ว
ให้รู้จัก ป้องกัน ภัยพันพัว
อุดรูรั่ว ทั้งมวล ที่กวนใจ
เล่นการเมือง แบบไทยไทย ในยุคนี้
อยากจะมี อำนาจ วางมาดใหญ่
ต้องรู้จัก คิดค้น หมากกลไก
วางแผนกั้น พาลภัย ย่างกรายมา
เร่งตัดตอน ทำหมัน การตรวจสอบ
รีบล้อมกรอบ คุมแกน ให้แน่นหนา
ฝ่ายตรงข้าม คิดขยี้ บดบีฑา
กุดแขนขา ให้พินาศ ขาดจากกัน
นับเป็นบทเรียนใหม่ ให้ข้อคิด
เพ่งพินิจ นึกไป อกไหวหวั่น
ประชาธิปไตย...เริ่มกลายพันธุ์
โหดดุดัน มากเล่ห์ ทุกเวลา
แม่งูเอ๋ย กินน้ำทิศไหน
กินน้ำทิศทักษิณ กินกันไปก็กินกันมา
แม่งูเอ๋ย กินหัวหรือกินหาง
กินกลาง...ทั้งสองสภา
3 มีนาคม 2547 16:38 น.
กวี ซีม่า
คมในฝักเราชมชื่น
ฟังแล้วรื่นคลั่งคุณผี
เล่นกลกลอนเป็นกวี
คำบ่งชี้ลำนำกลอน
ผีขี้เมากะซีม่า
เหงาเป็นบ้าเมาอักษร
คำเรียงร้อยงามสุนทร
เมาก่อนนอนก๊งเหล้ากัน
(แปล)
คมในฝักฝักในคมเราชมชื่น
ฟังแล้วรื่นรื่นแล้วฟังคลั่งคุณผี
เล่นกลกลอนกลอนกลเล่นเป็นกวี
คำบ่งชี้ชี้บ่งคำลำนำกลอน
ผีขี้เมาเมาขี้ผีกับซีม่า
เหงาเป็นบ้าบ้าเป็นเหงาเมาอักษร
คำเรียงร้อยร้อยเรียงคำงามสุนทร
เมาก่อนนอนนอนก่อนเมา....ก๊งเหล้ากัน
3 มีนาคม 2547 14:17 น.
กวี ซีม่า
แผ่อำนาจ บาตรใหญ่ ข่มใครทั่ว
หลงเมามัว ในอัตตา พาหม่นหมอง
มุ่งทำลาย ให้เห็น เป็นครรลอง
หว่านเงินทอง เพื่ออำนาจ อุบาทว์นัก
ไม่คิดสร้าง ศรัทธา ให้กล้าแกร่ง
ไม่เสริมแรง บารมี เป็นศรีศักดิ์
ไม่สร้างบุญ สร้างกุศล ให้คนรัก
จ่อมจมปลัก บาปกรรม อยู่ร่ำไป
ใช้อำนาจ นำโลก โศกเสื่อมศรี
บารมี นำโชค โลกสดใส
อำนาจกับบารมี อยู่ที่ใด ?
ตรองก่อนใช้ ถูกวิธี ย่อมมีคุณ
3 มีนาคม 2547 13:35 น.
กวี ซีม่า
ความรู้สูง เลอเลิศ ประเสริฐล้ำ
คุณธรรม ต่ำเตี้ย เรี่ยยอดหญ้า
ทั้งกายใจ ไร้ธรรม คอยนำพา
ก่อปัญหา สารพัน อันตราย
ส่วนผู้ที่ มีธรรม ประจำจิต
ความรู้นิด เพียงยอดหญ้า พาเสียหาย
ตกเป็นเหยื่อ คนบาป น่าอับอาย
ถูกเขาแสร้ง สนตะพาย ตามไร่นา
ผู้มีธรรม มีความรู้ อยู่เต็มเปี่ยม
น้ำใจเยี่ยม สะสมบุญ ทรงคุณค่า
คอยช่วยเหลือ ราษฎร์-รัฐ วัฒนา
สมนิยาม คำว่า...ปัญญาชน
3 มีนาคม 2547 13:03 น.
กวี ซีม่า
ชีวิตคน ยุคใหม่ พึ่งไฟฟ้า
ทั้งหยูกยา อาหาร บ้านอาศัย
เครื่องนุ่งห่ม น้ำประปา พาชื่นใจ
หากเราใช้ อย่างประหยัด ชาติไม่จน
แต่สิ่งหนึ่ง วอนให้ ใช้เรื่อยเรื่อย
ยิ่งฟุ่มเฟือย ยิ่งดี ยิ่งมีผล
คือหมั่นใช้ คุณธรรม นำจิตตน
เกิดกุศล เลิศล้ำ ชาติจำเริญ