14 ธันวาคม 2545 10:33 น.
กวี ซีม่า
เกิดเป็นคน ควรมีธรรม ประจำจิต
รู้จักคิด ไตร่ตรอง มองถ้วนถี่
สร้างกุศล ผลบุญ หนุนชีวี
หยุดก่อหนี้ กรรมชั่ว ติดตัวตน
เช็ดรหัส ก่อนออก ไปนอกบ้าน
อย่าปล่อยมาร มาครอบครอง ใจหมองหม่น
คุมสติ มั่นไว้ ไร้กังวล
อยู่อย่างผู้ ห่างพ้น...คนส่งกรรม
14 ธันวาคม 2545 09:59 น.
กวี ซีม่า
โลหิตคลั่ง หลั่งละเลง เพลงกระบี่
ยอดนารี โฉมสะคราญ จิตหาญกล้า
ถึงอ่อนหัด พร้อมสู้โลก โชคชะตา
ด้วยคัมภีร์ สะท้านฟ้า ท่าพลิกแพลง
นางจึงไร้ เทียมทาน เรื่องการฆ่า
มิเห็นโลง มิหลั่งน้ำตา...อย่ากำแหง
ทุกจังหวะ คมกระบี่ ที่สำแดง
ล้วนรุนแรง แฝงการเชือด อย่างเลือดเย็น
14 ธันวาคม 2545 09:42 น.
กวี ซีม่า
คนติดดิน ตีนหนา หน้าบางเฉียบ
ชีวิตเขา ราบเรียบ เงียบสงบ
ตมเปื้อนตัว แต่ทว่า ก็น่าคบ
ลิ้นไม่เคย แลบตลบ ตะแลงใคร
คนติดดิน ตีนเปล่า ไม่กล่าวปด
ทุกข์รันทด ก็มิหวั่น สะท้านไหว
แห้งแต่ตัว แต่มิแห้ง แล้งน้ำใจ
ต่อหน้าไหว้ ลับหลังน้อม พร้อมชุลี
คนติดเกือก ตีนบาง หน้าอย่างหนา
ฉายแววตา หาเหยื่อ เพื่อขยี้
แป้งเปื้อนตัว แต่ทว่า เหม็นราคี
ลิ้นเขามี ไว้ตระบัด สัตย์ปวงชน
คนติดเกือก กระแดะตีน ให้ดินติด
แสร้งปกปิด กระบวนท่า มาแต่ต้น
อ้าง หลักการ งามหรู หลอกผู้คน
คล้อยหลังพ้น เผยธาตุแท้ เห็นแก่ตัว
ลุอำนาจ ปราศธรรม นำนิสัย
เอา หลักกู ออกมาใช้ ข่มใครทั่ว
ประพฤติตน ดุจนักเลง ไม่เกรงกลัว
ตั้งแต่หัว จรดหาง จึงด่างพร้อย
กับผลงาน ของคน (ส้น) ติดเกือก
คนติดดิน ตาเหลือก กระเดือกห้อย
โดนเกือกผู้ดีเหยียบ ไว้เรียบร้อย
ทีละน้อย ทีละนิด...แบนติดดิน