11 พฤศจิกายน 2545 16:58 น.
กวี ซีม่า
กำเอ๋ยกำพร้า
กำเนิดมา ท่ามกลาง ความห่างเหิน
หัวใจเจ้า เจียนแหลก แตกยับเยิน
พ่อแม่เมิน หมางไป ไม่การุญ
แต่ บ้านราชวิถี ยังมีรัก
มีที่พัก มีน้ำใจ มีไออุ่น
มีอาหาร มีวิชา มาเจือจุน
เป็นแรงหนุน ให้กำพร้า แกร่งกล้าเอย
10 พฤศจิกายน 2545 09:06 น.
กวี ซีม่า
ถึงสี่เท้า ก็ยัง มีพลั้งพลาด
สองเท้าแม้ ประมาท อาจพลั้งผิด
จึงสัตว์โลก ทั้งหลาย ได้ครวญคิด
ทุกชีวิต เปลี่ยนไป ไม่เที่ยงแท้
เรือลำใหญ่ อาจล่ม จมเมื่อจอด
สายตาบอด อาจเป็นได้ เมื่อวัยแก่
อนิจจัง สังขาร ย่อมผันแปร
ตามกระแส ล่วงผ่าน กาลเวลา
10 พฤศจิกายน 2545 09:00 น.
กวี ซีม่า
พระเครื่อง คล้องคอ เพื่อขลัง
โดยหวัง พระช่วย ชูผล
ขอเพียง คุ้มครอง ป้องตน
ให้คน เมตตา มหานิยม
คล้องพระ แต่ใจ ไม่เห็นพระ
โมหะ ครอบจิต ติดหล่ม
แก่นใน ไม่ซึ้ง จึงโง่งม
ชื่นชม แต่เพียง กระพี้
10 พฤศจิกายน 2545 08:54 น.
กวี ซีม่า
รู้จริง รู้แจ้ง ทุกจุด
ใช่เก่ง เกินมนุษย์ เหนือหล้า
คำสอน ทฤษฎี วิชา
มีค่า ต่อเมื่อ ลงมือ
บางคน ความรู้ เล็กน้อย
ต่ำต้อย แต่น่า นับถือ
เพราะเขา ขยัน มั่นฝึกปรือ
สร้างงาน เลื่องลือ ชื่อเอย
10 พฤศจิกายน 2545 08:48 น.
กวี ซีม่า
สักวา ทางสวรรค์ นั้นงามงด
ดูหมดจด สดใส วิไลศรี
บานประตู เปิดกาง กว้างขวางดี
ไม่ค่อยมี ผู้ใด สนใจเดิน
ส่วนทางไป สู่นรก นั้นตกต่ำ
ทั้งมืดดำ ทั้งอึดอัด ทั้งขัดเขิน
บานประตู ดูแคบคับ อับเหลือเกิน
คนกลับเพลิน หลงใหล เข้าไปเอย