15 กุมภาพันธ์ 2551 07:50 น.
กวี ซีม่า
ปรารถนาอยู่ในหัวใจฉัน
คือใฝ่ฝันเห็นความรักที่ศักดิ์สิทธิ์
มวลมนุษย์สมัครสมานฉันมิ่งมิตร
ด้วยดวงจิตเมตตาเอื้ออารี
ไม่มีการรบราฆ่าเหี้ยมโหด
ไม่มีโกรธขัดข้องขุ่นหมองศรี
หากทุกคนคิดกระทำแต่กรรมดี
โลกคงมีสันติภาพ...ตราบเท่านาน
13 กุมภาพันธ์ 2551 17:53 น.
กวี ซีม่า
ข้าปราบมารไม่ได้....ไร้สามารถ
เพราะทายาทพญามารมันโคตรเก่ง
กระทำบาปหยาบหนัก...ดุจนักเลง
ไม่กลัวเกรงกฎหมาย...ท้าทายรัฐ
เมื่อพ่อมารได้ดีมีตำแหน่ง
ลูกมารน้อยพลอยเปล่งแสงสำแดงจัด
ฟอกสันดานดิบเดน...สูงเด่นชัด
เปลี่ยนจากสัตว์เป็นเทพเสพชั้นฟ้า
เปรียบเป็นโจรกลับใจ...โธ่อ้ายย์ย์สาดด์ด์
ไทยทั้งชาติมีให้เลือกไม่เสือกหา
จับนักเลงซักฟอกพอกแป้งทา
แล้วเทียบค่าสูงส่ง..องคุลิมาล
คิดว่ามารกลับใจได้จริงหรือ ?
คิดว่าซื่อถือสัตย์มีมาตรฐาน ?
เกมจับยัดผีป่าลูกซาตาน
สู่นิพพาน...รอชาติหน้าเวลาเพล
ข้าปราบมารไม่ได้....ไร้สามารถ
ด้วยขยาดมารผยองจึงต้องเผ่น
มองซากไทยก่อนเบือนหน้ากล่าว..อาเมน
โอ้กรรมเวรถึงวิบัติ...แล้วชาติไทย
%23%%23%%23%%23%
22 มกราคม 2551 11:01 น.
กวี ซีม่า
ห้อยต่างหู รูกลวง พวงระย้า
ย้อมเกศา สีสัน ทันสมัย
ยัดฟองน้ำ เสริมนม สมฤทัย
เนตรนิลใส เปลี่ยนใส่เลนส์ เป็นสีฟ้า
สวมรองเท้า ส้นตึก พิลึกพิลั่น
นุ่งยีนสั้น เผยตะเกียบ เสียบโคนขา
โชว์สายเดี่ยว เด่นดัง อย่างดารา
งามบาดตา หนุ่มนักเต้น ระเด่นลันได
22 มกราคม 2551 10:50 น.
กวี ซีม่า
ธรรมชาติสร้างป่าวนาถิ่น
ให้ชีวินอยู่นิเวศพิเศษสม
คนและสัตว์ทั้งหลายได้รื่นรมย์
โลกเย็นร่มเป็นสุขทุกเวลา
แต่บัดนี้เกิดวิโยคโลกวิกฤต
ทุกชีวิตหม่นไหม้ไร้หรรษา
โลกร้อนเพราะผู้คนโค่นวนา
ปลูกแต่ป่าคอนกรีตปิดล้อมเมือง
22 มกราคม 2551 09:27 น.
กวี ซีม่า
ใจโทรมโทรมช้ำฟกตกสะเก็ด
ก่อนเอ่ยคำอำลาน้ำตาเล็ด
ระเหินระเห็จจากบ้านสะท้านสะทก
จำใจห่างร้างนุชสุดสวาท
ต้องนิราศแรมไกลไออุ่นอก
ขอเธอมีน้ำใจไม่ซ๊กมก
มิเม้มหมกหลุมเล่ห์เสน่ห์รัก
จากบ้านอย่างเหงาหงอยเศร้าสร้อยจิต
ไกลมิ่งมิตรชิดชื่นสะอื้นหนัก
ยิ่งเธอจ้องมองหน้ามาทายทัก
เหมือนประตักทิ่มใจให้เจ็บลึก
ลึกลงไปในกมลคนเปี่ยมรัก
แม้นจมปลักเปลวไฟไม่รู้สึก
รถยนต์แล่นห่างไกลใจระทึก
หวังผลึกแห่งรักจักเลิศรส
ถึง คู้บอน ซ่อนชู้อยู่กลางจิต
รักสนิททรวงในไร้เกณฑ์กฎ
เป็นความรักศักดิ์สิทธิ์กิตติยศ
ถูกกำหนดด้วยฟ้าชะตาชีวิต
ชีวิตที่วาดฝันบัลลังก์เมฆ
ฉันปลุกเสกมนต์กลอนมาอ้อนจิต
หวังเวทมนตร์ปีศาจแดงจักแรงฤทธิ์
ดลสะกิดจิตเธอให้เพ้อพก
ผ่าน คลองห้า ดวงจิตคิดประหวัด
ผูกสัมผัสรัดใจมิให้ตก
ถึงสถานสัมมนาเมืองนายก
ฉันเขียนกลอนเวียนวกตลกเนาะ
อยากเขียนกลอนคำตายลงท้ายวรรค
เพราะเพลินหลักรสถ้อยอร่อยเหาะ
เขียนให้เธอด้วยคำเน้นจำเพาะ
หากไม่เหมาะขออภัยให้ด้วยนะ
วิทยากรยอดเก่งเคร่งปฏิบัติ
มอบงานมามากชะมัดอัดจะจะ
ใครทำเป็นนิ่งเฉยแสร้งเลยละ
โดนยำซะระทมตรอมตรมทุกข์
บางคนที่หงอยเงื่องไม่เปรื่องปราด
ทำผิดพลาดยังทะเล้นหน้าเป็นสุข
แก๊สโซฮอลล์รับกรรมไปตามยุค
บ้างสนุกบ้างก็เศร้ากระเซ้ากระซิก
เพื่อนผู้ชายหุ่นดีหล่อที่สุด
กลายเป็นตุ๊ดตูดบานมันน่าหยิก
ทำสะบิ้งสะบัดช่อหัวร่อคิก
แอบมีกิ๊กซู่ซ่าคงบ้าเซ็กส์
สำหรับฉันมั่นคงรักทรงสิทธิ์
ถึงชีวิตจะผ่านไปพ้นวัยเด็ก
ยากมีคนมาแวะเวียนเปลี่ยนสะเป็ก
หัวใจเหล็กยังคงแข็งแกร่งยิ่งนัก
ความแข็งแกร่งมีพอพอกับทรหด
หยิ่งในยศเพราะเป็นคนล้นศรีศักดิ์
หยิ่งในบทกลอนกานต์ฉันทลักษณ์
หยิ่งในหลักอักษรสุนทรพจน์
เสร็จอบรมสุขสราญเบิกบานจิต
ฉันลิขิตนิราศไว้หลากหลายบท
ฝากถ้อยรักจากใจไว้แทนทด
เป็นร้อยรสบทกลอน...ก่อนลาลับ
มาถึงบ้านเวลาเย็นอย่างเป็นสุข
ความสนุกในวันนี้มีพร้อมสรรพ
ประสบการณ์ล้นค่าคนานับ
จะนำกลับมาสร้างสรรค์....รับขวัญกิ๊ก
หน้าส่วนตัว
1942
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวี ซีม่า
