23 มีนาคม 2546 18:00 น.
กวินทรากร
รู้น้อยว่ามากรู้..................เริงใจ
กลกบเกิดอยู่ใน...............สระจ้อย
ไป่เห็นชเลไกล................กลางสมุทร
ชมว่าน้ำบ่อน้อย................มากล้ำลึกเหลือ
(โลกนิติคำโคลง)
รู้น้อยหากรู้ร่า-....................เริงใจ
รู้รสทะเลไหล......................ละห้อย
ไป่ปองคะนองไป..................กลางสมุทร
ชมว่าสระกระจ้อย.................จืดล้ำลึกเหลือ
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
หมาใดตัวร้ายขบ...................บาทา
อย่าขบตอบต่อหมา.................อย่าขึ้ง
ทรชนชาติช่วงทา-...................รุณโทษ
อย่าโกรธทำหน้าบึ้ง..................ตอบถ้อยถือความ
(โลกนิติคำโคลง)
หมาใดตัวร้ายขบ......................แขนขา
ไม่เตะต่อยตอบหมา..................ไม่ซึ้ง
คู่กรณีครา.................................กล่าวโทษ
เป็นโจทก์โกรธหน้าบึ้ง................บอกฟ้องถือความ
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
22 มีนาคม 2546 11:36 น.
กวินทรากร
อ่อนหวาน มานมิตรล้น.............เหลือหลาย
หยาบ บ่ มีเกลอกราย.................เกลื่อนใกล้
ดุจดวง ศศิฉาย...........................ดาวดาษ..ประดับนา
สุริยะส่อง ดาราไร้.......................เพื่อร้อนแรงแสง
(โลกนิติคำโคลง)
อ่อนหวาน หาญมิตรล้าง...............ลาหาย
หยาบย่อม เกลื่อนเพื่อนตาย..........ตราบม้วย
จันทร รัศมีฉาย............................ชนหลับ..แล้วนา
สูรย์ส่อง แสงแรงฉ้วย....................ปลุกให้คนเห็น
(โลกย์กระจิ๊ด-คลำโคลง)
อย่าปอง สิ่งแก้วไป่........................ควรปอง
เขาบ่ ตรึกอย่าตรอง..........................ตริบ้า
เร่งคิด คิดแต่ของ...............................ควรคิด..นะพ่อ
การที่ สูญเปล่าอ้า...............................อย่าได้ควรปอง
(โลกนิติคำโคลง)
ลองปอง สิ่งแก้ว ที่..............................ควรปอง
เขาบ่ ตรึกจงตรอง.................................ตริบ้าง
ความคิด สิทธิของ.................................ปัจเจก..นะพ่อ
ไอแซค ไอน์ สไตล์อ้าง........................อวดรู้เลวไฉน
(โลกย์กระจิ๊ด-คลำโคลง)
21 มีนาคม 2546 14:25 น.
กวินทรากร
กบเกิด ในสระใต้.........บัวบาน
ฤาห่อน รู้รสมาลย์..........หนึ่งน้อย
ภุมรา อยู่ไกลสถาน........นับโยชน์..ก็ดี
บินโบก มาค้อยค้อย.........เกลือกเคล้าเสาวคนธ์
(โลกนิติคำโคลง)
ผึ้งภู่ บินอยู่เบื้อง...............อุบลบาน
กำซาบซด รสมาลย์............ไม่น้อย
รากบัว คั่วน้ำตาล...............ตฤป ร่ำ..ลิ้นเอย
กบเกิด กลางสระจ้อย.........จึ่งรู้รสหวาน
(โลกย์กระจิ๊ด-คลำโคลง)
จระเข้ คับน่านน้ำ...............ไฉนหา..ภักษ์เฮย
รถใหญ่ กว่ารัถยา...............ยากแท้
เสือใหญ่ กว่า วนา................ไฉนอยู่..ได้แฮ
เรือเขื่องคับชเลแล้...............แล่นโล้ไปไหน
(โลกนิติคำโคลง)
จระเข้ คับน่านน้ำ...................เนาสวน..สัตว์เทอญ
รถใหญ่ รับเนื้อนวล...............นั่งแท้
เสือใหญ่ กว่าป่าควร...............ขังใส่..กรงแฮ
เรือเขื่อง เรืองรุ่งแล้...............ล่ามค้าขายของ
(โลกย์กระจิ๊ด-คลำโคลง)
20 มีนาคม 2546 12:46 น.
กวินทรากร
ตะเอ๋า เยาวะด้อย............เดียงสา
บรรลุ นิติภา-..................วะแล้ว
อ่อนอาจอ่อน พักตรา......ยังอ่อน..อยู่เอย
ย่างยี่ สิบสองแคล้ว...........คลาดเว้นเกณฑ์ทหาร
ตะเอ๋า เยาวะด้อย..............เดโช
หาใช่ คนยโส....................สักน้อย
กำเหนิด เพริศพิญโญ........อยู่ภาค..กลางเวย
ตัวบ่เตี้ย บ่ต้อย............ ....น่าคล้าย F4
ตะเอ๋า เยาวะเปลี้ย..............ปัญญา
ลักษณักษรา.................. ....รึ รู้
การกานท์ กวีตา-.......... .....นุมัติทื่อ..ทึ่มเอย
ไป่เทียบ ไป่เทียมผู้..............เพียบพร้อมพิทยางค์
ตะเอ๋า เยาวะรู้......................หลักธรรม
เพียงหนึ่ง ในล้านสัม-............พุทธเจ้า
ตะเอ๋ากล่าวโคลงคัม-...............ภีรภาพ..พจน์เอย
จงดำรงรสเร้า........................ร่วมฟ้าดินสลาย
9 มีนาคม 2546 15:31 น.
กวินทรากร
โคลงดั้นบาทกุญชร
กรูกล่าวกลอนกาพย์เกลี้ยง..........กานทกาฬ
กรูหื่นราค รส งม........................โง่โก้
กรูกล่าวคล่าวคำขาน...................โข่งโพล่ง..พูดเอย
กรู บ่ำรุง โส้ร้อย.......................ล่ามกาม
สังวาสดาษโจ่งแจ้ง......................จักษุ
สังเวชศัพทสยาม.........................หยาดเยิ้ม
สังคมเภทภัยพุ..............................ผุดอาชญา นา
สังโยคนรนั้นเคลิ้ม......................ขาดศิล
กวินทร์หินชาติ...................อาจอุบาทว์บอกก้อง
โอษฐ์อุโฆษขับร้อง............เล่ห์ลวง
ตัณหาช่วงโชติจิตร............ยามลิขิตขีดอ้า
อักขระบ่าบ้า.....................บัดสี
เริงโลกีย์กิเลส.....................อันทุเรศเลิศล้น
ดำดิ่งจมสู่ก้น...................นรกา
ศักดินากวีชาติ.................วิปลาสธรรมแล้ว
อสิรพจน์พิษแพร้ว............พากษ์ไกล