31 มีนาคม 2546 18:33 น.
กวินทรากร
อาเภท เมษมาส ร้อน.........................รวี
ผะผ่าวผืน ดินศรี..............................ซีดแล้ง
พายุ พัดพง พี-...................................นาศโค่น..หักเฮย
ภัยพิบัติ แสร้งแกล้ง.........................ก่อผู้ทุกข์เข็ญ
อาเภท ประเทศสู้..............................สงคราม
เหลือแต่ซาก แห่งความ......................เดือดร้อน
ท้าวยมราช ตาม..................................ตัดชีพ..ชนม์เอย
อีกกี่รายหรือ? ต้อน...........................รับขึ้นเสวยสวรรค์
26 มีนาคม 2546 23:24 น.
กวินทรากร
โคลงอักษรสามหมู่
วรรณศิลป์สิ่นสิ้น ..................กระวี กระวาดเวย
วางว่างว้างวิรีย- ....................ภาพแท้
กาพย์กลอนกร่อนกล้อนกีร-.. ติต่ำ ลงแฮ
โอโอ่โอ้อ้อแอ้ ........................อับแก้วกลกานท์
จุลสารส่านส้าน ......................เสียวใจ
ใครใคร่ใคร้ไยไพ ................เพียบแล้ว
อย่ายำย่ำย้ำนัย ......................นอก รีต ..นักเอย
คนค่นค้นคงแคล้ว ................คลาดเคว้งขบขัน
24 มีนาคม 2546 23:07 น.
กวินทรากร
นารายณ์วายเว้นจาก.................อาภรณ์
อากาศขาดสุริยะจร.....................แจ่มหล้า
เมืองใดบ่มีวร.............................นักปราชญ์
แม้นว่างามล้นฟ้า........................ห่อนได้งามเลย
(โลกนิติคำโคลง)
สหัสนัยน์ไดเว้นจาก.....................วิเชียรธร
เวหาศขาดอับสร............................ซิ่นข้า
เมืองไทยไฉนวอน.........................ต่างชาติ
แม้นว่ารวยล้นฟ้า...........................ห่อนได้รวยเลย
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
ไป่ถามปราชญ์บ่พร้อง........................พาที
เปรียบดั่งเภรีตี..................................จึ่งครื้น
คนพาลพวกอวดดี...............................จักกล่าว
ถามบ่ถามมันฟื้น.................................เฟื่องถ้อยเกินถาม
(โลกนิติคำโคลง)
คนเกลียดเขียดตะปาดพ้อง..............พาที
คนขลาดหวาดกลัวผี..........................ภูติเส้อ
คนบ้าด่าดนตรี..................................ต้อยต่ำ
คนงี่เง่ากล่าวเก้อ................................ก่อนรู้ลัพธ์คำ
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
24 มีนาคม 2546 23:06 น.
กวินทรากร
เจ็ดวันเว้นดีดซ้อม.............ดนตรี
อักขระห้าวันหนี..................เนิ่นช้า
สามวันจากนารี...................เป็นอื่น
วันหนึ่งเว้นล้างหน้า.............อับเศร้าศรีหมอง
(โลกนิติคำโคลง)
เจ็ดวันหมั่นดีดซ้อม..............ดนตรี
อักขระละเลยหนี...................เนิ่นช้า
สามวันกกสตรี.....................เต็มตื่น
แจ้งบ่ได้ล้างหน้า...................อับเศร้าหมองศรี
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
กระเหว่าเสียงเพราะแท้.........แก่ตัว
หญิงเลิศเพราะรักผัว..............แม่นหมั้น
นักปราชญ์มาตรรูปมัว............หมองเงื่อน..งามนา
เพราะเพื่อรสธรรมนั้น............ส่องให้เห็นงาม
(โลกนิติคำโคลง)
กาเหว่าเสียงเพราะแพ้-...........ภัยตัว
หญิงโสดโลดหาผัว....................เพื่อหมั้น
บังทอง ม่องเท่ง หัว....................ขาดหล่น..ล่วงนา
เพราะฤทธิ์อิจฉานั้น..................ส่องให้เห็นทราม
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
24 มีนาคม 2546 16:39 น.
กวินทรากร
ลูกสะเดา น้ำผึ้งซาบ...............โทรมปน
แล้วปลูก ปองรสคนธ์................แอบอ้อย
ตาบเท่า ออกดอกผล................พวง ดก
ขมแห่ง สะเดาน้อย...................หนึ่งรู้โรยลา
(โลกนิติคำโคลง)
สะเดา ผ่าเหล่าเพี้ยน................พิกล
หวานเมล็ด สุคนธ์.....................ข่มอ้อย
แต่งพันธุกรรมผล.....................พวงดก
ขมแห่ง สะเดาน้อย......................หนึ่งนั้นฤามี
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
ภูเขา ทั้งแท่งล้วน........................ศิลา
ลมพยุ พัดพา...............................บ่ขึ้น
สรรเสริญ และนินทา.....................คนกล่าว
ใจปราชญ์ ฤาเฟื่องฟื้น...................ห่อนได้จินต์จล
(โลกนิติคำโคลง)
ภูเขา ทั้งลูกล้วน..............................สิขรา
ลมพยุ ฝนหนา.................................หนักขึ้น
น้ำหยด รดหินผา...............................ผุ กร่อน
ใจปราชญ์ อาจเฟื่องฟื้น......................ฟ่องได้โดยจินต์
(โลกย์กระจิ๊ดคลำโคลง)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวินทรากร
หน้าส่วนตัว
680
