21 ตุลาคม 2546 16:01 น.
กวินทรากร
สุวรรณหัง ครั้งลอยคลอง
ให้แขกมอง ร้องฮูโล
ลอยฝ่า ปลาชะโด
ที่ไล่ฟัด กัดเสือตอ
นายท้าย พายด้วยใจ
ส่งเสียงไส ไม่รีรอ
ยามพระ ศศิทอ
สิริแสง แพร่งโสภี
โอ้เอ้ เร่ล่องธาร
เรือทะยาน ผ่านวารี
ตามกระแส แลทุนนี-
ยม รุ่งเรืองและเฟื่องฟู
วัฒนธรรม ประจำไทย
มองเมียงไป ในสินธู
กุ้งหอย พลอยได้ดู
ฟู่ฟ่าแท้ แม้ขัดสน
พลุไฟ ในฟากฟ้า
เสียง สร้านสร้า ทั่วสากล
เทวดา นภาดล
บ่นว่าแสง แข่งกลางวัน
โคมไฟ ไหม้อากาศ
งาม ผุดผาด พาดสวรรค์
ล่องลิ่ว พลิ้วตามกรรม์
ควันเฟื่องฟุ้ง รุ่งเรืองงาม
กระทง สรง วารี
เพลิงอัคคีศรี วาววาม
หมื่นเปลว เร่งเร็วตาม
ล้นหลามรอ ล้อ นที
ดูดูในสาย ธาร
เพียงพิมาน ม่านชลธี
เงาองคะเจดีย์
ที่สะท้อน อ้อนจิตหลง
เรื่อยเรื่อยมาเรียบเรียบ
งามพร้อมเพียบ เงียบซาลง
คงไว้ให้งวยงง
สงสัยเล่น เซ่นสิ่งใด
15 ตุลาคม 2546 11:45 น.
กวินทรากร
ห่ากระสุนที่เปรี้ยง........ปลิดชนม์..ชาดเอย
เพราะเผด็จการคน.......ชั่วช้า
กี่หมื่นนิกรทน..............ทุกข์เทวษ
เลือดหลั่งลงโลมหล้า...แลกด้วยอธิปไตย
ใจข้าคารวะไหว้............วีรกรรม
สิบสี่ตุลา รำ-................ลึกไซร้
สืบทอดศรัทธา คำ-.........นับสุท...ธาลัยเอย
ไทยเจริญด้วยได้.............เหล่าผู้พีรชน
การเมืองบนเรื่องร้าย.........แหลกเหลว
กาฬปักษ์ ปวงเลว.............รอบด้าน
กานต์รวมร่วมจุดเปลว........ไฟส่อง..สว่างเอย
กาลกลียุคต้าน..................แต่งเบื้องบุรีรมย์
คมอาวุธยุดยื้อ....................ชีพลง..ลับเอย
แต่อธิปไตยคง......................คู่แคว้น
ลิบลิบสิทธิ์คือธง...................ชัยคู่..นครเอย
โอ้ประเทศแร้นแค้น................ขุ่นข้องพลันเขษม
6 ตุลาคม 2546 19:54 น.
กวินทรากร
ดูก่อนฆราวาสผู้...........พบธรรม
มรณานุสติจำ...............จดไว้
ร่างกายมลายคำ-...........นึงมั่น..เถิดเอย
สวยรึโทรมยามไร้-.........ชีพนั้นเสื่อมสูญ
กองกูลกูณฑ์ก่อไหม้........มหจุณ
ชื่อและชั่วดีตุน...............ต่างหน้า
ฉันใดไม่ก่อคุณ..............แก่โลก..เล่าพ่อ
หลงรูปอินทรีย์บ้า-...........บิ่นด้วยอกุศล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวินทรากร
หน้าส่วนตัว
1582
