16 ธันวาคม 2548 23:14 น.
กล่องดนตรี
หยิบคมมีดกดลงเนื้อ...เบื่อความทุกข์
กดก็ชุกนึกถอนคม...โลหะแข็ง
ง้างปลายคมกดย้ำๆและลงแรง
เนื้อเปราะแจงแฝงเลือดซึม...ปลื้มในใจ
หันข้อมือกดสันคมลงให้ลึก
เป็นรอยปึกถี่เส้นแดงแทรกเนื้อใส
เจ็บลึกๆตามแรงกดแรงเกินไป
เลือดรินไหลไม่ป็นทางตามแนวรอย
หยุดนั่งคอยเลือดไหลรินจนเหือดแห้ง
จิกเล็บแรงซ้ำรอยแผลเดิมยับย่อย
กดให้แรงเส้นแดงเปิดเลือดเป็นรอย
ดูเลื่อนลอยคล้อยความเจ็บพึงในใจ
เนื้อเป็นรอยเล็บจิกใครทำ?
ดูน่าขำช้ำแดงกว่าตรงไหน
ใช้นิ้วลูบตามร่องรอยลึกข้างใน
เลือดยังไหลไม่หยุดยั่งซ้ำรอยเดิม
16 ธันวาคม 2548 22:51 น.
กล่องดนตรี
เหลือแต่เงา ภาพคนเคย ใฝ่ฝันหา
เหมือนมายา ที่พร่าเลือน และจางหาย
เคล้าโครงร่าง ไม่มีเหลือ แม้ร่างกาย
เหมือนสลาย หายไม่หมด จนไม่มี
นึกให้ดี ถึงได้รู้ คนเคยรัก
คนที่หัก ดวงฤทัย ฉันคนนี้
ไม่มีเหลือ อันเยื่อใย ฤๅไมตรี
เพราะไม่มี ความเป็นมิตร หยิบยื่นมา
ด้วยเวลา ล่วงเลย และผ่านพ้น
ใจของคน คือ..ฉัน แคบหนักหนา
ให้ไม่ได้ มิตนไมตรี ละลานตา
เป็นเพราะว่า กลัวยังรัก ยังผูกพัน
หน้าส่วนตัว
1500
