25 มิถุนายน 2547 22:06 น.
กล่องดนตรี
วันนี้ฉันมีน้ำตา...มันไหลออกมาตรงนั้น
เธอนั่งมองมัน...แล้วส่งสายตาห่วงหามาให้
แต่ไม่เคยเลยที่จะพูดอะไร
ขอสักคำได้ไหม...โปรดถามสักฉันคำ
พยายามอีกสักนิดจะได้มั้ย
ถามให้มากกว่าหนึ่งคำขึ้นไปอีกสักนิด
เธอพูดหนึ่งคำ...ฉันตอบหนึ่งคำ...ไม่ใช่ว่าผิด
ก็แค่ถามอีกนิด...ให้ฉันได้คิดมากพอจะได้กล้าตอบเธอ
ทำไมเธอกับเค้าถึงเป็นเพื่อนกัน
ทั้งที่ฉันรักเค้าออกปานนี้
เธออีกคนดันมารักฉันซ้ำอีกที
ทุกข์สุดที่เธอมีใจแต่เค้าไม่มีให้ฉันแม้นิดเดียว
++++++++++ มองตาแล้วพูด อย่าเงียบอยู่แบบนั้น ++++++++++
++++++++++ ให้ฉันได้ตัดสินใจ ว่าใครที่ใช่จริงๆ ++++++++++