1 กุมภาพันธ์ 2547 16:02 น.
กลิ่นดิน
มีรัก...ทำไมเมื่อรักแล้วต้องเศร้า
มีรัก...แล้วก็ต้องเหงาเมื่อรักเลิก
มีรัก...เหมือนเป็นเงินที่ให้เบิก
มีรัก...แล้วเลิกเบิกไม่คืน
ไร้รัก...เราอยู่ได้เช่นไร ?
ไร้รัก...แล้วใจจะไปอยู่ไหน
ไร้รัก...แล้วเจ้าจะอยู่กับใคร
ไร้รัก...ร่วงโรยเหมือนเวลา
รู้รัก...เริ่มต้นเมื่อตอนเกิด
รู้รัก...แลกเปลี่ยนเวียนความสุข
รู้รัก...ประจักษ์หมดความทุกข์ ?
รู้รัก...เป็นเช่นไรใครบอกที
ร้างรัก...หนาวเหน็บเจ็บทั้งจิต
ร้างรัก...สิ้นคิดทุกข์สรม
ร้างรัก...อกหักนรกตรม
ร้างรัก...เหมือนจมลงกลางิจตใจ
หลุกรัก...ลึกนักปีนไม่ขึ้น
หลุมรัก...ลมมึนตาบอด
หลุมรัก...เหมือนไม่มีทางรอด
หลุมรัก...คนตาบอดก็ตกหลุม
เกลียดรัก...รักแล้วก็ต้องเลิก
เกลียดรัก...รักบังเกิดก็สูญหาย
เกลียดรัก...อยากหนีไปจนวันตาย
เกลียด...ยิ่งนักความรักที่หลอกลวง
1 กุมภาพันธ์ 2547 15:30 น.
กลิ่นดิน
แมลงสาบวิ่งดุ๊กดิ๊ก
กุ๊กกิ๊กผ่านกอหญ้า
ฟันฝ่าอุปสรรคหาอาหาร
วิ่งผ่านทั้งบ้านและภัตตาคาร
มันเลาะรานผ่านผู้คน
แมลงสาบร้อนรนเหมือนหาของ
มะม่วงดองรถเข็นนั้นใช่ไหม ?
ไม่ มันไม่หยุดยังวิ่งต่อไป
หรือว่าจะหาสิ่งที่ยิ่งใหญ่เกินเข้าใจ
แมลงสาบไม่หยุดพัก
ร้อนยิ่งนักแต่มันยังวิ่งต่อ
เหมือนว่ามันหาของที่มันรอ
เฝ้าวอนขอให้มันได้เจอ
ตกระกำลำบากไม่เคยหยุด
มันวิ่งรุดกาวหน้าตามที่หวัง
มันสู้ต่อเหมือนยังมีพลัง
ที่ทั้งทั้งล้าทั้งหลังระบม
สรรพสิ่งล้วนรู้มีความรัก
ได้เพียงรู้จักรักก็พอใจ
ถึงธอเห็นฉันเหมือนไม่มีค่าเท่าไร
แต่จะหาต่อไปสิ่งที่เฝ้ารอ
1 กุมภาพันธ์ 2547 13:09 น.
กลิ่นดิน
เพื่อน ? เพื่อนคือใคร ?
หากเรารักกันไม่ได้
เลิกกันดีกว่าไหม
อยากให้เธอจากไป
ไม่ต้องมาห่วงใยฉันเลย
วันคืนที่เลยผ่าน
สันดานมันเริ่มเปิดเผย
เธอ...เธอไม่เป็นเหมือนที่เคย
ไม่ใช่เลยมันไม่ใช่เธอ
จำวันนั้นได้ไหม
วันที่ฉันได้รู้จักเธอ
ฉันกลับไปนอนพร่ำเพ้อ
ว่าฉันเจอคนที่รักจริง
แต่ความจริงมันโหดร้าย
สู้ให้ตายก็ไปไม่ถึง
เธอเคยบ้างไหมคิดถึงฉันซักนิดนึง
แค่ถึงครึ่งของแมลงสาบก็เพียงพอ
เธอมาขอให้ฉันนั้นเป็นเพื่อน
เธอย้ำเตือนตอกย้ำซ้ำสมอ
ฉัน....ฉันอุตส่ารอ
ขอเป็นเพียงแค่เพื่อนก็พอใจ
15 มกราคม 2547 11:43 น.
กลิ่นดิน
ถึงท้องฟ้าจะมากีดขวาง
ท้องทะเลจะมากั้นกลาง
แตรักฉันไม่จืดจาง
ระยะทางจะไม่มีผล
หากฝากความคิดถึงผ่านดวงดาว
จะขอให้รักยืนยาว ไม่จบสิ้น
ขอให้รักเรามั่นคงเป็นอาจินต์
ไม่ได้เล่นลิ้น พูดมาจริงทุกคำ
15 มกราคม 2547 11:39 น.
กลิ่นดิน
เหงาเละเศร้า
ไม่ใช่เพราะเขาไม่ใช่เพราะใคร
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
แต่มันเหงา
วันเวลาเลยผ่าน
ความรักมิได้จืดจาง
หากความห่างเข้ามาแทนที่
แต่สิ่งที่มีอยู่ทั่งใจคือเธอ
หน้าส่วนตัว
928
