8 กรกฎาคม 2553 17:22 น.
กลอนกระถาง
เมฆาหม่น เมฆหมอก บนท้องฟ้า
สุริยา กลืนหาย สลายแสง
ใจข้าฯหม่น เหมือนเมฆ ที่ไร้แรง
สุรีย์แสง ลับเลือน เคลื่อนจากลา
จันทราเอ๋ย แม้มิเคย จะลาลับ
เจ้าก็ดับ ลับเลือน เหมือนใจข้าฯ
ดาราน้อย เคยส่อง สว่างตา
แม้นาวา ก็แห้งเหือด เชือดทั้งเป็น
อัสนี ลงอาจ กลางพิรุณ
ชุลมุน กรุ่นรัก มิวายเว้น
สุริยา จันทรา ข้าฯสิเป็น
ดาวเดือนเด่น ใจภักดิ์ คือรัักเดียว
-------------------๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑-----------------
มีรักหนึ่ง ถึงพี่ ที่บรรพต
โศกสลด กลับกลาย หายมิเห็น
ทิ้งให้น้อง มองจันทรา เพลาเย็น
ค่ำคืนเด่น เพียงเดือน ลอยเลื่อนไป
กระไรหนอ ทึกทัก ว่ารักแท้
คงมิแปร ผันเปลี่ยน เวียนเห็นให้
แท้ว่ารัก คดเคี้ยว เลี้ยวมิไป
สะดุดให้ หวั่นไหว ใจพลิกแพง
เจ็บปวดเอย ทุกข์ตรม เพราะขมรัก
ที่ใจภักดิ์ ให้สิ้น สุริย์แสง
อัสดง ทดไว้ หทัยแทน
กรรแสงแสน แผนพี่ ที่หลอกลวง
7 กรกฎาคม 2553 16:54 น.
กลอนกระถาง
***************
สนธยา มายลเถื่อน เยือนแก้มนาง
พรมจูบพลาง นางขวยเขิน เมินหลบหน้า
หอมละมุน อุ่นรักแท้ แม่กานดา
ยามทิวา ตะวันสา โรยฟ้าไกล
หอมกรุ่นกาย เตือนติด ให้คิดรัก
พร้อมปกปัก รักน้องนาง มิห่างท่า
พลอดเพลงรัก พัดพริ้ว ละลิ่วตา
แม่ลัดดา ขอพี่ดอม หอมอีกที
***************
5 กรกฎาคม 2553 15:41 น.
กลอนกระถาง
โอ้ความรักคือให้ใช่ต้องการ
เป็นสายธารศีลธรรมนำใจเจ้า
ความชอกช้ำ กล้ำกดลดใจเรา
ได้แต่เฝ้าละเมอเพ้อพกไป
อันความรักขื่นขมระทมทรวง
รักเหมือนลวงบ่วงบาศสาดอาสัญ
ให้สิ้นสูญรัญจวนจิตคิดจาบัลย์
เพียงชั่วจันทร์ขวัญเปลี่ยนลาจากจร
หลงมัวเมาเล้ากมลจวบจนสิ้น
มาพลิกลิ้นดิ้นรักหักคันศร
ทุกข์รำพันฝันรักมักอาวรณ์
ฤทัยร้อนอ้อนอยู่ชู้รักเดิม
สั่งฟากฟ้าฝากสายลมพัดพรมพลิ้ว
ลอยระลิ่วทิวกิ่วลมจมความฝัน
แทรกเสียงใจเพรียกหาทุกค่ำวัน
ฝากบอกจันทร์นี่รักแท้แม้หลอกลวง
2 กรกฎาคม 2553 09:38 น.
กลอนกระถาง
๐ เพลินเผลอลอบเมียงมอง
น้องสิต้องแอบเอียงอาย
นวลพักตร์พริ้งย่างกราย
มองแล้วเพลินสะเทิ้นตา ๐
๐ ดวงเนตรพาสดใส
ชม้อยใจชม้ายหา
เย้ายวนชวนอุรา
สิเพียงพี่ถิเผลอมอง ๐
๐ วงค์พักตร์ดั่งวันเพ็ญ
ณฯจันทร์เด่นมิมีสอง
ยามอาย ธฯน่ามอง
ระเรืองน้องพลางค้อนที ๐
2 กรกฎาคม 2553 09:33 น.
กลอนกระถาง
๐ งามเจ้างามแจ่มตา
งามซึ้งสกุณาลาวัลย์
พิศโฉมพิลาศเฉิดฉันท์
ดั่งสวรรค์ใคร่คิดชิดชม ๐
๐ งามเนตรดุจพราวพราย
คมเฉิดฉายหมายภิรมย์
นางใดหาเทียบสม
แม่นวลน้องปองอุรา ๐
๐ งามเอยงามบาดใจ
งามทั้งไซร้กิริยา
องค์เอวบุษบา
สง่าล้ำเหนือสิ่งใด ๐
๐ เจ้าจงอย่าเมินมิตร
เพียงคิดลี้หนีหายใคร่
ข้าฯปองแต่ดวงใจ
เสน่ห์ให้หนึ่งนางเดียว ๐
หน้าส่วนตัว
1366
