16 กรกฎาคม 2553 13:32 น.
กลอนกระถาง
โอ้พี่จ๋า มาถาม ยามไกลห่าง
ว่านวลนาง คิดถึง พี่บ้างไหม
ฉันตอบพี่ มิลังเล ในหัวใจ
บอกว่าไม่ สักครา น่าวุ่นจริง
พี่มาถาม ของขวัญนี้ น้องชอบไหม
จากหัวใจ พี่เก็บหอม ออมทุกสิ่ง
ฉันตอบพี่ มิลังเล ด้วยความจริง
โยนของทิ้ง บอกว่าไม่ ไม่รู้ฟัง
เสียงเศร้าถาม.....
หากพี่ตาย น้องยา จะลืมไหม
ฉันตอบไป ว่าใช่ เรื่องของฉัน
โถเอ๋ยพี่ จะมาถาม ทำไมกัน
พลันวัน น้ำตาไหล ใจสั่นเครือ
อย่าเสียใจ ไปเลย พี่ที่รัก
ที่ทึกทัก ว่าไม่ อย่ายืดถือ
พี่ถามฉัน คิดถึงไหม ใจตอบคือ
ก็พี่ลือ อยู่กลางใจ ใช่ไกลกัน
พี่ซื้อของ ให้ฉัน ว่าชอบไหม
ตอบว่าไม่ แม้หัวใจ ใช่อย่างนั้น
แต่เพียงพี่ เหนื่อยยาก ก็เพราะมัน
จะให้รั้น ตอบว่าชอบ ได้อย่างไร
หากพี่ตาย แล้วฉัน จะลืมไหม
ตอบว่าใช่ เพราะพี่คือ หัวใจฉัน
พี่ไม่อยู่ ฉันจะอยู่ อย่างไรกัน
เพราะทุกวัน ลมหายใจ คือพี่เอย
13 กรกฎาคม 2553 14:58 น.
กลอนกระถาง
เมื่อแรกรักเธออ้อนพี่จ๋าพี่
ดวงฤดีช่างน่ารักเป็นนักหนา
ใบหน้าสวยยิ้มแย้มทุกเวลา
พูดจ๊ะจ๋าระรื่นหูดูน่าชม
เธอบ่นน้อยคอยเอาใจอยู่มิขาด
ดูสะอาดงดงามยามยลผม
ช้านิดหน่อยเธอไม่ว่ามีอารมภ์
ช่างสวยสมกุลสตรีนี่แฟนเรา
ไม่โอ้เอ้อืดอาดกวาดทุกร้าน
แม่นงคราญคิดดีมีเหตุผล
เธอเข้าใจทุกเรื่องมิร้อนรน
แม่หน้ามนพี่หายเหนื่อยก็เพราะเธอ
แต่บัดนี้ผ่านไปเธอก็เปลี่ยน
พูดวนเวียนเรื่องเก่าเม๊าท์นักหนา
เธอชี้โน่นสั่งนี่ทุกเวลา
พอมาช้าเธอก็บ่นไม่สนใจ
ไปเดินห้างเธอก็ช้อบครบทุกร้าน
แม่นงคราญหันมาถามตังค์อยู่ไหน
หากรักเธอก็จ่ายให้ไวไว
และห้ามไปสังสรรค์เกินเวลา
นี่แหละหนารักแท้เมื่อหมดโปร
จะให้โออย่างไรเล่าเธอจ๋า
ว่าแต่เขาดูตนเถิดบุษบา
บ่นหนักหนาหาว่าพี่อยากเปลี่ยนโปร..เฮ้อ
12 กรกฎาคม 2553 13:44 น.
กลอนกระถาง
เมื่อแรกรักพี่มักคิดถึงน้อง
คอยประคองดูแลมิห่างเหิน
รับส่งน้องแก้วตามิหมางเมิน
พี่คอยเดินตามอยู่ทุกห้างไป
เวลามีพี่มักมาหาน้อง
มิเรียกร้องพี่นี้ก็จะให้
หากต้องการพบพี่เวลาใด
พี่ก็ไปหาได้อยู่ทุกครา
แหมรักนี้ฤดีช่างแช่มชื่น
ดูราบรื่นคืนสุขกันถ้วนหน้า
ใครจะรู้เมื่อผ่านกาลเวลา
พี่ก็มาวนเวียนแปรเปลี่ยนไป
เคยเดินตามน้องอยู่ก็ไม่สน
ได้แต่บ่นหันมาเร็วได้ไหม
เดินอืดอาดยืดยาดอยู่ทำไม
ฉันจะไป ธุระนะยะเธอ
เวลาน้องโทรหาก็ไม่รับ
โทรศัพท์ก็ไม่ว่างอยู่เสมอ
เวลาว่างก็ไปหาแต่เพื่อนเกลอ
เวลาเจอก็น้อยนิดคิดน้อยใจ
นี่แหล่ะหนารักแท้ที่หมดโปร
มักไม่โอเหมือนแรกแปลกใช่ไหม
รึจะเป็นเช่นนี้ทุกคู่ไป
งั้นเปลี่ยนใจเปลี่ยนโปรโอไหมเธอ
8 กรกฎาคม 2553 17:22 น.
กลอนกระถาง
เมฆาหม่น เมฆหมอก บนท้องฟ้า
สุริยา กลืนหาย สลายแสง
ใจข้าฯหม่น เหมือนเมฆ ที่ไร้แรง
สุรีย์แสง ลับเลือน เคลื่อนจากลา
จันทราเอ๋ย แม้มิเคย จะลาลับ
เจ้าก็ดับ ลับเลือน เหมือนใจข้าฯ
ดาราน้อย เคยส่อง สว่างตา
แม้นาวา ก็แห้งเหือด เชือดทั้งเป็น
อัสนี ลงอาจ กลางพิรุณ
ชุลมุน กรุ่นรัก มิวายเว้น
สุริยา จันทรา ข้าฯสิเป็น
ดาวเดือนเด่น ใจภักดิ์ คือรัักเดียว
-------------------๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑-----------------
มีรักหนึ่ง ถึงพี่ ที่บรรพต
โศกสลด กลับกลาย หายมิเห็น
ทิ้งให้น้อง มองจันทรา เพลาเย็น
ค่ำคืนเด่น เพียงเดือน ลอยเลื่อนไป
กระไรหนอ ทึกทัก ว่ารักแท้
คงมิแปร ผันเปลี่ยน เวียนเห็นให้
แท้ว่ารัก คดเคี้ยว เลี้ยวมิไป
สะดุดให้ หวั่นไหว ใจพลิกแพง
เจ็บปวดเอย ทุกข์ตรม เพราะขมรัก
ที่ใจภักดิ์ ให้สิ้น สุริย์แสง
อัสดง ทดไว้ หทัยแทน
กรรแสงแสน แผนพี่ ที่หลอกลวง
7 กรกฎาคม 2553 16:54 น.
กลอนกระถาง
***************
สนธยา มายลเถื่อน เยือนแก้มนาง
พรมจูบพลาง นางขวยเขิน เมินหลบหน้า
หอมละมุน อุ่นรักแท้ แม่กานดา
ยามทิวา ตะวันสา โรยฟ้าไกล
หอมกรุ่นกาย เตือนติด ให้คิดรัก
พร้อมปกปัก รักน้องนาง มิห่างท่า
พลอดเพลงรัก พัดพริ้ว ละลิ่วตา
แม่ลัดดา ขอพี่ดอม หอมอีกที
***************
หน้าส่วนตัว
2279
