The OiL*
เฝ้าละเมอเพ้อพร่ำเมื่อจำพราก
ถึงวันจากลาไกลไห้โหยหา
อย่ามองฉันวันนี้มีน้ำตา
กลัวจะพาเธอเศร้าและเหงาทรวง
เตรียมเก็บใจเธอไว้เพื่อให้เขา
คนที่เฝ้าพบเจอและเพ้อหวง
ลืมฉันไปดีกว่าอย่าคอยทวง
เพราะฉันห่วงกลัวเธอจะเผลอใจ
ฉันเคยเจ็บเคยช้ำร่ำมาก่อน
เคยตัดรอนร้าวรวดปวดแค่ไหน
ก็ยังคงทนได้จะทนไป
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรแค่ไกลลา
ขอให้เธอไปดีและมีสุข
ไร้เรื่องทุกข์ใดใดใจปรารถนา
ยังยิ้มให้ทุกครั้งทั้งน้ำตา
ให้เธอเข้าใจว่าไม่เจ็บทน
วันเวลาผ่านไปใจคงหาย
แม้อาจเจ็บเจียนตายคล้ายอีกหน
เพราะว่ารักเหลือล้นจนจำนนท์
ยอมทุกข์ทนเพื่อเธอได้เจอใคร