มณีจันทร์
ด้วยความคิดถึงเธอถึงเพ้อหา
ไม่คืนมาน้ำตาพร่าหลั่งไหล
ด้วยคิดถึงใบหน้าคราห่างไกล
เกินหัวใจไขว่คว้าเธอมาคืน
ภาพเธอนั้นกลับมาคราใจคิด
มันฝังติดตรึงตราเกินกว่าฝืน
ไม่อาจยื้อความรักจักกล้ำกลืน
รักไม่คืนย้อนวันผันผ่านไป
ภาพเธอมาลากันเมื่อวันก่อน
มานึกย้อนครวญคิดจิตสงสัย
เธอมาลาเพียงแต่แค่น้อยใจ
หรือจะไปจากฉันนั้นจริง จริง
ฉันคงพลาดพลั้งไปเพราะไม่คิด
แม้สักนิดฉุดรั้งยังหยุดนิ่ง
ปล่อยเธอลาจากไปไม่ประวิง
คนถูกทิ้งเป็นฉันวันผ่านไป
ด้วยความคิดถึงเธอถึงเพ้อหา
เดือนดาราบอกเธอหน่อยได้ไหม
ขอเธอนั้นช่วยโปรดให้อภัย
ขอเริ่มใหม่(จะ)ไม่ทำ...เหมือนอย่างเดิม....
1602
17
0
หน้าส่วนตัว
