เวียนว่ายธาราหาน้ำใส ซุกซบหลบใจที่ไหวหวั่น พรายพร่าน้ำตารื่นทุกคืนวัน ปิดกั้นหยันเหยียดหยุดเกลียดชัง เมื่อเห็นกระเซ็นซ่านผ่านรินไหล จึ่งใจไหวตามลืมความหลัง ที่ร้าวร้อนรุ่มสุมประดัง ประทังด้วยน้ำเย็นดั่งเป็นมา อยากฝังร่างลงตรงแห่งนี้ เป็นที่สุดท้ายในโลกหล้า ไม่ต้องหลีกลี้หนีจากลา ไขว่คว้าดิ้นรนบนหนทาง ดั่งปลาพบน้ำชุ่มฉ่ำหนอ ฤๅรั้งรอแหวกว่ายคลายหมองหมาง โลดแล่นละลิ่วไปไม่อำพราง ธารกว้างละลายเศร้าของเจ้าลง ภาพ: h**p://www.cyber.net.pk/ greetingstuff/thumbnails/ friendship5.jpg
867
5
0
หน้าส่วนตัว
