..สีน้ำฟ้า..
คนช่างฝันคนเดิม.. เดินทางไปที่ของเรา
ซึมซับความเหงาที่มีไว้เป็นเพื่อน
ภาพความหลังเมื่อครั้งทั้งคู่เคยมาเยือน
มันเริ่มเลอะเลือนด้วยคราบน้ำตา
เสียงน้ำทะเล..สาดซัดริมฝั่งทราย
ทำอย่างไรจะหายอาการเหว่ว้า
ถอนสะอื้น.. ออดอ้อนกับดวงดารา
ฟ้าจ๋าฟ้าอย่าทอสีหม่นเทาแค่นี้ก็เหงากว่าใคร
เวลาผัน .. กาลผ่าน มานานเนิ่น
ทางที่เดินเริ่มมีสีสดใส
ดวงตามองความรักของใครต่อใคร
โดยไม่มีความอิจฉาในใจ .. อย่างที่เคยเป็น
ถามว่าเหงาไหม... เหงาสิ.. เหงา..เหงา
แต่ยื่นข้อเสนอ..ว่าถ้าไม่เศร้าให้ใครเห็น
จะยินยอมให้ความเหงามาเยือนไม่ยากเย็น
โดยจ้างด้วยน้ำตาแล้วพาตัวซ่อนเร้น ไปจากผู้คน
ชีวิตก็ยังคงเป็นชีวิต
เ
435
12
0
หน้าส่วนตัว
