แอ็ปเปิ้ล
หากเธอ...บังเอิญผ่านมา
และพบว่าฉันยังยืนอยู่ที่เก่า
ร่องรองของน้ำตายังเปรอะเปื้อนไม่เคยบางเบา
นั่นเพียงเพราะฉัน...ยังไม่ลืม คำว่า ..เรา.. เท่านั้นเอง
ยังไม่รู้...จะเดินต่อไปทางไหน
้ฟ้าของฉันไม่เคยสดใสเลยสักครั้ง
เดินไปก็หลงทาง...ขอพักตรงที่เก่าโดยลำพัง
เผื่อคืนวันเก่า ๆ จะช่วยประทังลมหายใจให้ฉันได้ฟื้นคืน
หากเธอคืออุ่นเดียวในชีวิต
ขอให้ฉันได้ใกล้ชิดเธออีกสักหน่อย
แม้นาทีนี้ที่เธอได้ก้าวถอย
ขอฉันได้ฝังรอยตรง..ความรัก..อย่างเดียวดาย
...สัญญาว่าฉันจะไป...
หากหัวใจเริ่มแกร่งและพร้อมมากกว่านี้
หากเจ็บปวดเพียงพอแล้วกับความรักที่ค่าไม่มี
วันนั้น..ฉันจะออกจากที่พักพิง..โดยไร้เธอ