สิ่งที่เธอทิ้งฝากเอาไว้ให้ นันคือความหมองไหม้ใจขืนขม เป็นร่องรอยของความทุกข์ระทม ต้องจ่อจมทุกข์ใจไม่จืดจาง เธอเหยียบย้ำหัวใจไม่ยั้งหยุด ฉันก็สุดทนรอขอสะสาง อยากเคียงคู่มีเธอร่วมเดินทาง แต่ช่องว่างห่างเกินสานสัมพันธ์ ได้แต่เพียงน้ำตามาเป็นเพื่อน เข้าเคียงเรือนเพื่อนกายไม่แปรผัน ทุกข์สุขนั้นฉันใดไม่ต่างกัน คงแบ่งปันให้ใครไม่ได้เลย.