อัลมิตรา
..๏ ระหว่างลมโลมล้อหยอกกอหญ้า
เกิดลีลาซึ้งซาบภาพเคลื่อนไหว
แรงระริกระรัวลามหัวใจ
หญ้าเคลิ้มไปชั่วยามลู่ตามลม
พร้อมกับเสียงเสียดสีดนตรีสรวง
ขับกล่อมห้วงหฤหรรษ์อันสุขสม
หยาดน้ำค้างฉ่ำชื้นร่วมชื่นชม
จนจำเรียงระงมเสียงลมคราง
จากเอนลู่ตามลมหญ้าล้มหลับ
รอต้อนรับแสงอุษาเมื่อฟ้าสาง
รักที่ลมฝากรอยค่อยค่อยจาง
เพียงลมห่างไกลตาหญ้าก็แปร
ฤๅเพราะลมนั้นไร้ไออุ่นเอื้อ
จึงไม่เหลือค่าใดให้แยแส
หญ้าหยัดยอดกอดตะวันเป็นขวัญแด
ลมก็แค่ความฝันชั่วข้ามคืน
หนาวเอยหนาวน้ำค้างเมื่อกลางดึก
ลมรำลึกรัญจวนหวนสะอื้น
รู้สึกคล้ายเคว้งคว้างกลางกล้ำกลืน
เติมรอยชื้นที่แก้มแต้มน้ำตา ๚ะ๛