แมงกุ๊ดจี่
"สายลมหนาว"พัดพลิ้วไล้ผิวกาย
พอได้คลายจากเจ็บที่เหน็บหนาว
"สายลมหนาว"ได้คล้อยลืมรอยร้าว
เมื่อครั้งคราวความเจ็บเคยเหน็บมา...
หนาวอกช้ำย้ำรอยคล้อยรู้สึก
หนาวเจ็บลึกอ่อนโรยระโหยหา
หนาวบาดลึกร้าวลงตรงวิญญา
หนาวทุกคราเจ็บเศร้าเหงาหทัย...
สายลมพัดหนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
ลืมเลือนว่า...รู้สึก"เจ็บ" เจ็บเท่าใด
"สายลมหนาว"แทรกผ่านสู่ม่านใจ
บาดลึกในเกินกว่าคำว่า "ทรมาน"
อยากขอบคุณฤดูกาล"สายลมหนาว"
ผ่อนเจ็บร้าว...คืนวัน...ก่อนผันผ่าน
ละมุนใจ ละไมถ้อย คล้อยวันวาน
"ฤดูกาล" แสนอบอุ่น ละมุนละไม...
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
Ps. อ
1070
4
0
หน้าส่วนตัว
