หน้าส่วนตัว
ใครเล่าเขา สงสาร มาจารใจ
เร่ส่งเสียง เรไร ร้องร่ำขาน
หวิ่งหวิ่งอยู่ แนวไพร ใจทรมาน
คงเป็นกรรม เก่าการ ที่ทำไว้
ใครเล่าเขา นึกถึง คนึงหา
คอยนำพา ร้อนผ่าว ไม่สุขไส
คงกอดลม ห่มหนาว อกร้าวไป
กลางพงศ์ไพร ไร้รัก หนักเหลือเกิน
ลาก่อนแล้ว ถิ่นนี้ ที่เคยรัก
หมู่พฤกษา ปกปัก มานานเนิ่น
จำระหก ระเหิน ใจสะเทิ้น
แม้นชอกช้ำ จำเดิน ด้นเดียวดาย
ขอฝากใจ สู่แดน ธรรมชาติ
หวังสงบสะอาด จากทุกข์ วัฏสงสาร
เดินธุดงค์ เลื่อยไป ภิขาจาร
เพียงสืบสาน ศาสนา อุราวาว
990
2
0
