แดนไกล ไลบีเรีย
เมื่อยังเล็กฉันวาดฝันอันแสนสวย
ว่าทำงานแล้วรวยมีทรัพย์สิน
ตั้งความหวังปลูกไว้ใต้ผืนดิน
ให้กรุ่นกลิ่นรับรสพสุธา
ให้เป็นดั่งดอกไม้สักหนึ่งดอก
ที่ผลิแย้มบานออกสู่เวหา
คอยสร้างหวังอุดมการณ์นานา
หยั่งคุณค่าลึกล้ำประจำใจ
ตั้งชื่อว่าดอกไม้แห่งชีวิต
ที่ผลิตผลสำเร็จเมื่อเติบใหญ่
มุ่งมั่นทำงานเรื่อยเรื่อยไป
เป็นเหมือนดั่งดอกไม้แห่งมวลชน
ทำงานก้าวไปภายข้างหน้า
มุ่งฟันฝ่าทนกับความสับสน
ประหนึ่งดั่งดอกไม้ของใจคน
ที่ต้องทนตั้งกล้าท้าสายลม
วันนี้เมื่อดอกไม้แห่งชีวิต
ได้ผลิตคุณค่าที่สั่งสม
ตราความดีเด่นไว้ในสังคม
คอยสร้างสรรค์ความอุดมแก่ผืนดิน