ภาวิดา
ผ่านงานขีดเขียนเพียรเพียงครั้ง เพียงไม่ตั้งใจผลงานก็เลือนหาย
บทหนึ่งบาทเดี่ยวยังเดียวดาย รุ่งสางพร่างพรายไม่วายครวญ
อยากสรรอยากสร้างอย่างสร้างสรร อยากสูงสู่ฝันหันลมหวน
อยากเด็ดคำหยาดฟ้ามาทบทวน รบเร้ารัญจวนให้ทวนคำ
นอนหลับไม่ลงหลงคมคิด คมคำย้ำจิตพิศคมขำ
คำคลั่งหลั่งไหลเป็นลำนำ ทำให้ต้องขบต้องคิด
ท่ามกลางผู้คนที่แข่งขัน ลีลาสรรภาษาที่ไพจิตร
ทุกคนอาบถ้อยร้อยเรียงอยู่เป็นนิจ เรากลับปิดบดบังความตั้งใจ
กลับมาแล้วเจื้อยแจ้วอยู่หลังสวน กลับมาทบทวนคำฟ้าคำปราศรัย
มาย่ำอยู่ในทิศถิ่นที่ตั้งใจ ป่าดงพงไพรที่ของใบไม้
1021
12
0
หน้าส่วนตัว
