จุดมุ่งหมายปลายทางที่ว่างเปล่า ไม่มีเงาความฝันอันเคยเห็น ก็อยู่ไปวันวันมันเช้าเย็น ก็ไม่เห็นคุณค่าหาไม่เจอ มีความสุขชั่ววูบจูบไม่หอม เอาตัวย้อมเกลือกกลั้วมั่วเสมอ ใจที่ไม่มั่นคงหลงละเมอ ทั้งที่เผลอตั้งใจไปด้วยกัน นึกอนาถตัวเองบรรเลงโศก นั่งดูโลกหมุนไปอาลัยขวัญ คนรอบข้างก้าวเดินเพลินชีวัน ส่วนตัวฉันนั่งอยู่ไม่รู้ดี จึงอยากหยุดช่วงนี้ที่ไร้ค่า โดดออกมาเสียก่อนแล้วร่อนหนี จะไม่กลับไปแลแม้นาที จากจุดนี้มีหวังตั้งใจเอย
1864
3
0
หน้าส่วนตัว
