วันที่ฝนตกพรำจำได้ไหม ว่ามีใครยืนคอยพร้อมรอยยิ้ม แม้นเม็ดฝนหล่นเป็นสายเป็นลายพิมพ์ ยังยิ้มกริ่มยืนรอไม่ท้อคอย มาวันนี้ไม่มีฝนหล่นจากฟ้า แดดจัดจ้าส่องไสวอยู่ไม่น้อย ยังกรำลมห่มแดดที่แผดรอย คงยืนคอยอยู่ที่เก่าทุกคราวครา ผันสายตาหาคนคุ้นจนวุ่นจิต สะดุดนิดที่ชายหญิงฝั่งตรงหน้า ยืนเคลียคลอล้อหยอกกลอกหน้าตา อยู่ข้างๆร้านขายยาท่าพระจันทร์ รู้สึกหนาวร้าวรานสะท้านใจ มืใช่ฝันใช่ไหมนะตัวฉัน เข็มขัดสั้นอีกแล้วนึกไม่ทัน จึงเดินจากท่าพระจันทร์วันรอเธอ
775
1
0
หน้าส่วนตัว
