นายธนา
ลมพัดพลิ้วปลิวสายใบไม้ไหว
ปลิดดอกใบล่วงหล่นบนลานกว้าง
ซากใบไม้แห้งเหี่ยวเที่ยวเกลื่อนวาง
ที่พื้นล่างละลานพื้นเป็นหมื่นพัน
โอ้ใบไม้ก่อนเคยงามตามปลายยอด
เคลื่อนคล้อยพรอดยอดย้ายไหวค่อยส่ายสั่น
ตามสายลมพรมสายหลายคืนวัน
และคงมั่นยึดก้านกิ่งมิทิ้งไป
แล้วไฉนใยวันนี้จึงทอดทิ้ง
ปลิดกายเจ้าออกจากกิ่งดิ่งลมไหว
ล่วงสู่พื้นดินล่างเกลื่อนวางไป
หมดแรงแล้วหรือใบใยล่วงมา
ก่อนเจ้าเคยงามพร้อมที่เรือนพุ่ม
เขียวชอุ่มพุ่มไสวด้วยใบหนา
ปกคลุมต้นให้พ้นแดดแผดลงมา
คอยรักษาความชุมชื้นให้พื้นดิน
หรือวันนี้หมดเวลาของเจ้าแล้ว
จึงค่อยแผ่วเคลื่อนไหวไม่โผผิน
แล้วปลิดตนหล่น