สายลมเดือนตุลา
เจ้าดอกหญ้า ด้อยค่าริมพงไพร
สบัดไหวยามลมไล้โลมผิว
ถูกเหยียบย่ำจนดอกใบปลิดปลิว
หลงเหลือริ้วรอยช้ำระกำใจ
แต่ดอกหญ้ายังอยากสู้อยู่หยัดยืน
แม้ผ่านคืนเลวร้ายให้เอนไหว
ขอโอกาสข้าบ้างอย่าร้างไกล
มีแจกันอันไหนไม่ตัดรอน
หยิบดอกหญ้ามาเสียบแซมลงไปบ้าง
ในความต่างจะผสานให้หวานอ่อน
หญ้าก็ดอกหนึ่งมิใช่ใยริดรอน
อย่าถอดถอนว่าค่าต่ำให้ช้ำเลย
อาจไม่งามฉูดฉาดจนบาดตา
ธรรมดาไม่เจิดจ้าดูเรียบเฉย
แต่เพียงลองมองบ้างอย่างไม่ละเลย
ทุ่งไสวไม่เคยไร้ดอกหญ้างาม
.................................................
คนต่ำชั้นนั้นใช่ใจต่ำตก
แม้บ้างอยู่ที่รกพบพงหนาม
อย่ามั่วเหมาเอาหมดไม่งดงาม
จนมอง
2119
3
0
หน้าส่วนตัว
