๓ เมืองฟุ้งมุ่งฝันอันไกล เวิ้งธารแห่งใจ วักได้กี่หมาย-ดวงตา ไม่มีดอกหนุ่มสาวของชาวนา ไปกอบเก็บราคา ตีค่า-เงินตรา,ค่าแรง ร่ำเริงเวิ้งฝันอันแฝง หรือทุนนิยมเชี่ยวแรง- แห่งเมืองสูบสิ้นวิญญาณ์..ฯ รึ ! หลงลืมรากเหง้าชาวนา แผ่นดินมารดา เหยียดค่าหยามสิ้นดินโคลน เลือนร้างห่างมืออ่อนโยน แม่กู่ตะโกน จากห้วงสุดลึกแห่งใจ จนมือแม่แก่กร้านผ่านวัย เงิ่นงกเพียงใด ยังหวังลูกแม่จะกลับคืน ทุ่งเขียวตรงที่ฟ้าจรดพื้น วินาทีของวัน-คืน กรีดแม่จน-พ่ายแพ้น้ำตา
939
6
0
หน้าส่วนตัว
