ถนนสายเก่า
ฉันอ่านหนังสือจบเล่มแล้วเล่มเล่า
เพื่อจะไม่มีเวลาว่างไว้คิดถึงความเหงาที่ไม่เคยหลุดพ้น
ตลอดทางสายรัก ความร่าเริงไม่เคยมีตัวตน
เหมือนจากนี้ไปจนสุดสายถนน--คือ ความเดียวดาย
ไม่เข้าใจในเหตุผลของอะไรหลายอย่าง
ว่าความรักใยจึงทิ้งความอ้างว้างเอาไว้
ว่าทำไมดอกไม้ยังบาน ทั้งที่โลกสับสนวุ่นวาย
ทำไมบางคนเห็นกระต่าย แต่บางคนกลับเห็นตายายบนพระจันทร์
อยากค้นหาคำตอบให้หัวใจ
มีบ้างไหมใครจะตอบข้อสงสัยเหล่านั้น
เพราะหนังสือเล่มใดก็ไม่เคยบอกได้ว่าทำไมฉันจึงผูกพัน
กับชีวิตที่ได้แค่ฝัน--ทั้งที่เขาคนนั้นจากไปตั้งนาน
597
4
0
หน้าส่วนตัว
