พิมญดา
เราอย่าใกล้กันเลยจะดีไหม
ต่างมีคนของใจเฝ้าห่วงหา
อาจพลั้งเผลอไปกับกาลเวลา
ที่คอยมาผูกพันฉันและเธอ
เมื่อความเหงาต่างเข้ามากำหนด
ขอจงปลดสายใยใคร่เสนอ
ขืนปล่อยไว้ยากถอนนอนละเมอ
คนข้างเธอข้างฉันคงขาดใจ
ก่อนที่เรื่องเลยเถิดเกิดปัญหา
ก่อนน้ำตาจะหลั่งพังพาบไหว
ก่อนที่รักจะลุกลามเป็นไฟ
ก่อนฤทัยด่าวดิ้นสิ้นวางวาย
เราต่างคนต่างรักต่างต้องจบ
ต่างต้องลบความหลังฝังให้หาย
ต่างต้องแยกหวนคืนคนข้างกาย
ต่างมุ่งหมายแยกเดินเมินใจกัน
ต่อจากนี้ขอเป็นแค่ทางผ่าน
ความร้าวรานยากสานสายใยฝัน
รู้ว่าผิดอย่าคิดก่อสัมพันธิ์
ตราบนิรันดร์เราแค่ฝันเท่านั้นเอง
..