ฉันเป็นเพียงตะเกียงน้ำมัน ไม่ว่าเธอจะวางฉันไว้ตรงไหน แค่ปลายเท้าเบื้องล่างหรือกลางใจ ก็สาดส่องแสงไปไม่เปลี่ยนแปลง แม้เจ็บปวดเพียงใดจะไม่หวั่น เติมน้ำตาแทนวันน้ำมันแห้ง ถึงริบหรี่ร้าวรอนหรืออ่อนแรง ก็ไม่หมดแสงแห่งรักเลยสักครา วันนี้เมื่อเขากลับมา เธอก็ตัดใจลาจากฉัน ง่ายเหลือดีเหมือนไม่มีความผูกพัน แล้วแผลในใจฉัน ใครกันจะลบเลือน เวลาเหมือนวารี มิเคยมีจะหยุดไหล วันวานย่อมผ่านไป เหลือไว้เพียงความทรงจำ