ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เมื่อใจรักดวงตาก็มืดบอด
หัวใจถอดวางไว้ให้ยึดถือ
มอบชีวิตเหมือนลูกไก่ในกำมือ
ผลนั้นคือโง่งมจมโลกันตร์
อาจเคยมีความหวังตั้งสูงสุด
จะมีบุตรชายหญิงเป็นมิ่งขวัญ
ครองชีวิตราบรื่นชื่นด้วยกัน
ถูกปิดกั้นด้วยจริตคิดฉันทา
นับจากนี้ทางใครก็ทางมัน
กี่หมื่นวันพันปีมิค้นหา
เข็ดขยาดหลาบจำช้ำวิญญา
สิ้นศรัทธาความรักสลักแนว
เก็บสมบัติส่วนตัวใส่ห่อผ้า
ไม้เท้าสอดแบกบ่าลาก่อนแล้ว
เขาไม่ส่งช่างเขาเราต้องแจว
สะบั้นแล้วเยื่อใยและไมตรี
เป็นพ่อพันธุ์สรรค์หาดาบหน้าใหม่
ทางของเรามุ่งไปไกลวิถี
ถึงได้แผลย่อยยับดับชีวี
ไม่กลับมาให้สตรีเย้ยไยไพ...
1150
7
0
หน้าส่วนตัว
