หน้าส่วนตัว
.....ค่ำคืนของฉัน...ผ่านมาถึงชั่วขณะแห่งความเศร้า
ดวงตาของฉันก็หน่ายเหนื่อย
อา....หัวใจอันอ่อนล้าของฉัน ทุกข์ระทมเกินกว่าจะพบกับรุ่งอรุณที่เปี่ยมท้นด้วยความสุขได้
เมฆหมอกเอย......ขอได้คลุมม่านฟ้าปกปิดแสงแห่งตะวันเหล่านั้นลงเสียเถิด
เพื่อทิ้งฉันไว้กับแสงสีและชีวิตที่โลดแล่นเหล่านี้
ความมืดอันบอบบาง ... ขอได้เผยเสื้อคลุมของท่าน ห่มร่างฉันเอาไว้ด้วยเถิด
ห่มคลุมฉันเอาไว้จากความปวดร้าวเพียงชั่วขณะ....
.....จากโลกที่แสนจะโหดร้ายนี้
ฝนสีน้ำเงิน 9 มี.ค. 2550 16:33 น. - ID 99565 
1217
1
0
9 มีนาคม 2550 17:18 น. - comment id 668175
ให้ความมืดห่มคลุมชั่วขณะพอนะคะ..และจากนั้น แสงแห่งตะวันจะมาเยือนค่ะ..เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
9 มีนาคม 2550 17:37 น. - comment id 668196
หอบเอากำลังใจมาให้ค่ะ แถมผ้าห่มด้วย เพือ่ที่ว่าในค่ำคืนที่อ่อนล้าคุณจะได้ไม่หนาว
20 มีนาคม 2550 15:36 น. - comment id 673655
น้อยนักที่จะได้พบพานกับผู้มีอัตถรสกวีเช่นเดียวกัน.......ซาบซึ้งค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
